Categoriearchief: Aandacht

Dag van de arbeid

Geef een reactie

Dag van de arbeid, 1 mei, is in bijna heel Europa een officiële feestdag…….. behalve o.a. in Nederland. Hoewel, de banken in Nederland doen mee met de rest van Europa en werken op 1 mei niet.

Arbeid en Relational Presence®
Over Relational Presence schreef ik hier voor het eerst op 26 juni 2008 en meer recent op 30 mei 2017. Sinds het begin is er veel arbeid verricht om Relational Presence op de kaart te zetten in Nederland en Europa. Met als nieuwe fase het Relational Presence Network, een in Nederland gevestigde Stichting. Het doel hiervan is om Relational Presence verder in de wereld te verspreiden. Bijna 40 Europese gecertificeerde facilitators zijn bij dit Netwerk aangesloten om deze arbeid te verrichten. Sinds enige tijd mogen wij een ® toevoegen aan Relational Presence®.

Verspreiding van Relational Presence
Er is in die afgelopen jaren veel arbeid voor verricht en dat zal de komende jaren ook wel het geval zijn. Waarom? Omdat wij vinden dat de wereld ’n stuk vriendelijker zal zijn, als Relational Presence alom bekend, geliefd én in gebruik is bij communicerende mensen. En dát zijn we natuurlijk allemaal, want je kunt niet niet communiceren. Ook Relational Presence zelf is arbeid. Je moet er echt iets voor doen om je dit eigen te maken en te integreren in je leven. In het dagelijks leven communiceren we op allerlei manieren en echt niet altijd mét Relational Presence. Denk maar aan ’n moment dat je koffie aan het zetten bent  en en passant aan de ander vraagt of er suiker of melk nodig is. Je aandacht is op z’n moment verdeeld tussen koffie zetten en die ander. Maar echt communiceren mét Relational Presence is er met volle aandacht en blik zijn met die ander.

Wat ooit begonnen is met Speaking Circles als remedie tegen spreekangst is met Relational Presence als belangrijkste fundament van Speaking Circles uitgegroeid tot een methodiek die communicatie tussen mensen in ruimste zin bevordert.

Wil je hiermee kennis maken of juist méér van, kijk dan in de agenda: Er zijn nieuwe trainingen in het najaar gepland.

Succes en Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Wie is je publiek?

Geef een reactie

Het publiek is niet je vijand, maar je vriend. Ik kreeg en krijg van cursisten nogal eens de vraag hoe je het beste kunt omgaan met ongeïnteresseerd publiek. Hoewel zo’n vraag natuurlijk gemakkelijk uit angst kan voortkomen, is er ook ’n antwoord op mogelijk.
Hoe ziet ongeïnteresseerd eruit? En welk % van je publiek bezondigt zich eraan? Stel er zitten ’n paar mensen op hun mobieltje te kijken en je publiek bestaat uit 100 mensen. Zijn die paar mensen dan ongeïnteresseerd of hebben ze wellicht ’n andere prioriteit. Dat hoef je niet in te vullen, sterker nog, je hoeft er helemaal niets mee. Je gaat / bent aan de slag met die andere 98 mensen.
Dat is pas anders als je publiek uit 4 mensen bestaat, waarvan er ’n paar met hun mobieltje bezig zijn. In dit voorbeeld kun je verschillende dingen doen:
– Je zorgt voor Relational Presence met die paar mensen die wél beschikbaar zijn. Ofwel je kijkt dié beschikbare mensen rustig aan zonder iets te zeggen. De kans is groot dat zij die anderen uit hun mobieltje trekken.
– Je gaat erover in gesprek en lost het op.

Een ander voorbeeld:
Je bent op een congresdag en jouw speech valt in de middag, om ’n uur of twee, drie. Je ziet hier en daar wat mensen gapen en trekt daar de conclusie uit, dat je verhaal niet interessant is. ONZIN natuurlijk. Ten 1e is het rond die tijd na de lunch logisch dat er mensen gaan gapen en heeft dat helemaal niets te maken met jouw speech. Ten 2e hebben juist dié mensen misschien wel ’n slechte nacht achter de rug om welke reden dan ook.
Zit nu 75% van je publiek te gapen, dan zou je eens kunnen nagaan of er wel genoeg zuurstof in de zaal is, vóórdat je gaat twijfelen aan je verhaal…… en actie ondernemen om dat op te lossen. Je bent namelijk niet zonder reden gevraagd om jouw aandeel te leveren.

Verdiep je in dit verband eventueel ook in het onderwerp projectie.

Het maakt voor je speech natuurlijk wel uit of je voor het juiste publiek staat. Zijn het vakgenoten of leken? Familie en vrienden? Collega’s of vreemden? Het is beslist handig om vooraf te weten wat voor publiek je zult hebben.
Bij een vaktechnisch verhaal kun je bij vakgenoten andere taal gebruiken dan hetzelfde verhaal voor leken. In het algemeen is er veel voor te zeggen om in álle gevallen van eenvoud uit te gaan. Je kent ze vast wel, mensen die iets ingewikkelds op een begrijpelijke manier kunnen overbrengen, ofwel eenvoudig maken. In het Engels is daar een mooi woord voor: extraordinairy, extra gewoon, meestal vertaald als buitengewoon of uitzonderlijk.

Succes en hartelijke groet,
Stef de Beurs

Gratis oefenplek

2 reacties

Als je een relatie of goede vriend(in) hebt, dan maakt communicatie een belangrijk onderdeel van jullie samenzijn uit. Ontdek wat het met je relatie doet als je echt vanuit je hart communiceert. Deel zo wat je wilt vanuit je gevoel. Zeg vanuit je hart wat je wilt, denkt en nodig hebt. En komt de boodschap aan zoals je hem bedoeld hebt? Heb zo letterlijk oog voor elkaar en zie elkaar op een vernieuwende manier. Luister eens anders naar elkaar, door elkaar volledig te laten uitpraten. Of onderzoek hier je irritante luistergewoonten.

Tijdens Speaking Circles wordt spelenderwijs eveneens aandacht besteed aan bovengenoemde en andere basisprincipes van communicatie. Stilte, luisteren, voelen, verbinding (ogen) en waarneming/oordeel zijn enkele van die basisprincipes van communicatie. Spreken vanuit je Hart is tevens jezelf zijn en jezelf accepteren en verbinden, eveneens belangrijke aspecten van een liefdevolle en effectieve communicatie tussen partners.

Weet je nog hoe je als pas verliefd stel uren naar elkaar kon luisteren? Na verloop van tijd en naarmate je elkaar beter leert kennen, kunnen irritante luistergewoonten (weer) de kop opsteken. We gaan vaker invullen wat de ander nog van plan is te vertellen. Ook hebben we eerder de neiging elkaar te onderbreken, allemaal niet zo handige communicatiemethoden.

Met Relational Presence als fundament van Speaking Circles kun je ervaren hoe je je echt met elkaar verbindt, hoe je echt bij elkaar aanwezig bent en hoe je in volledige aandacht met elkaar communiceert.

Wanneer je deze ervaring meeneemt naar je relatie, heb je een gratis oefenplek én verbeter je je relatie!

Succes en hartelijke groet,
Stef de Beurs

Stilte voor de storm

2 reacties

Begin even met stilte

Wanneer je voor publiek staat, begin dan niet onmiddellijk te spreken. Wees even stil en kijk je publiek aan. Daarmee bedoel ik niet het publiek als geheel, maar slechts één persoon tegelijk. Kijk hem of haar aan een blijf nog even stil. Er zijn ongetwijfeld nog mensen in je publiek aan het praten of op ’n andere manier nog niet beschikbaar voor jou. Dus neem even de tijd, dan komen ook zij beschikbaar.

Dit is ook ’n prima manier om je publiek stil te krijgen. Je geeft nl. zelf het voorbeeld van wat je wilt dat er gebeurt: Je geeft aandacht, want je wilt dat zij aandacht voor je hebben. Je bent stil, want je wilt graag dat zij ook stil zijn. Kortom, doe dát waarvan je wilt dat je publiek dat doet, voordat zij beschikbaar zijn om naar jou te luisteren.

Sta jij al vaker voor publiek, dan is dit misschien zelfs vreemd voor je. Of doe je dit al? Kijk je jouw publiek eerst in stilte aan, voordat je gaat spreken?

Voor jou als spreker heeft dit het voordeel dat je even kunt aankomen op het podium en bij je publiek. En voor je publiek geeft het de gelegenheid om te wennen aan jou. Zij zullen het feit dat je nog even niets zegt ervaren als vernieuwend, eigenwijs of afwijkend van veel van wat zij eerder hebben ervaren.

Succes en Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Waar je aandacht aan geeft, dat groeit

Geef een reactie

Waar je aandacht aan geeft, dat groeit. Dit werkt dus ook zo met je angsten.
In een nummer van Psychologie Magazine stond eens een artikel over moed en ik citeer even de opening: ‘Moed is je angst verslaan. Ware helden zijn niet persé minder angstig. Wel hebben ze meer lak aan regels en lappen ze andermans mening makkelijker aan hun laars. En dat zijn eigenschappen waar een held in spé nog wat van kan leren.’

Natuurlijk komt angst in relatie tot spreken in het openbaar regelmatig ter sprake. Telefonisch als mensen informeren of Speaking Circles ook voor hún angst werkt en ook tijdens trainingen. Veelal is mijn reactie: “Het minste wat je van één dag mag verwachten is dat je met je angst kunt omgaan.” Van die angst af willen is een thema dat tijdens trainingen vaak aan bod komt. En dat is precies hoe het niet werkt. Het betekent namelijk dat je zo graag van die angst af wilt, dat je ertegen aan het vechten bent. Daar gaat veel energie in zitten, waardoor je meer krijgt van wat je nu juist niet wilt.

Mijn voorstel is dus om die angst te accepteren, dat deze er mag zijn. Omarm bij wijze van spreken je angst. En heb lak aan je eigen gedachten over wat je publiek van je zou kunnen vinden. Overigens, bedenk even dat de meeste mensen in je publiek al lang blij zijn dat jij daar staat en zij dat niet hoeven. Door voor je publiek te gaan staan mét je angst ben je wat mij betreft de held. Soms heb je nl. maar één kans om voor die bewuste groep te gaan staan en die kans moet je dan wel grijpen.

De opening van het aangehaalde artikel zou ik dus iets willen nuanceren: Moed is je angst accepteren en het toch doen.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Spreken in het openbaar en de context

Geef een reactie

Het belang van de context bij spreken in het openbaar én je doel. Onlangs heb ik mogen ervaren dat voorlezen een belangrijk doel kán zijn. Ik was gevraagd om op een herdenkingsbijeenkomst van mijn overleden buurman de verschillende sprekers aan te kondigen en daarnaast zou ik een stuk tekst van zijn hand voorlezen. Twee totaal verschillende functies met hetzelfde doel: mijn creatieve buurman (docent, kunstenaar, schrijver, en meer) eren. Bij het voorlezen ligt de nadruk op de tekst van de schrijver en is de verbinding met je publiek van ondergeschikt belang. Bij het aankondigen van een volgende spreker is dat belang van verbinding weer wel aanwezig. Ik heb nu mogen ervaren wat ik al langere tijd beweerde: voorlezen – in mijn voorbeeld de tekst van ’n ander – heeft met spreken in het openbaar weinig van doen. Over het al dan niet voorlezen van je eigen tekst kun je lezen in het artikel Spreken op een uitvaart.

Hier wil ik het vooral hebben over de verschillende contexten die een rol spelen bij jouw spreken in het openbaar. Op de foto zie je iemand een rondleiding geven in een museum. Daar is de kunst die getoond wordt de eerste prioriteit en de rondleider als presentator van ondergeschikter belang. Denk ook aan de Tweede Kamer als het gaat om context en doel. Of aan een vergadering waarbij de voorzitter een duidelijk doel heeft om de vergadering ordelijk te laten verlopen en te voorkomen dat deelnemers door elkaar praten. Denk aan een presentator van een dia-avond, waar de dia’s duidelijk op de 1e plaats staan.

Ook de voorbereiding is verschillend, afhankelijk van de context. In het voorbeeld waarmee ik begon, heb ik de tekst 2x doorgelezen. Dat is handig om er wat makkelijker doorheen te gaan. Bovendien kun je vooraf meten hoeveel tijd het in beslag neemt. Als het gaat om een rondleiding, zoals op de foto, dan is het handig om je te verdiepen in de kunst die je tijdens een rondleiding laat zien én aan wie. Klik eventueel hier voor meer info over voorbereiding bij spreken in het openbaar. Betrek verder je mogelijke publiek in je (eventuele) voorbereiding. Sta je voor leken, deskundigen, volwassenen of kinderen, zoals op de foto. Iets om vooraf over na te denken.  Kijk hier voor 7 belangrijke tips.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Spreken op een uitvaart

4 reacties

In reactie op een vraag hierover:

Sprekers op een uitvaart lezen vrijwel altijd hun speech voor vanaf papier. Er zijn uitzonderingen daarop en die heb ik meegemaakt en ook zelf veroorzaakt.

CandlesJe kunt een inhoudelijk prachtige speech voorbereiden, uitschrijven en ook schitterend voorlezen, maar het blijft voorlezen. De mensen in de zaal/aula zullen echter iets missen (zeker de mensen die jou (goed) kennen): Jouw bevlogenheid, authenticiteit en verbondenheid blijven veelal verborgen het voorlezen.

De vragensteller merkt terecht op: Het hoeft niet perfect, wel authentiek.

Daar wringt precies de schoen. De voorgelezen speech is feitelijk verleden tijd, de authenticiteit, bezieling etc. was er ongetwijfeld toen deze geschreven werd….. maar verdwijnt door het voorlezen. Wellicht is de gedachte als ik ’t maar goed voorlees, dan is ’t oké, maar dat is zonde van de energie die erin is gestoken. Bij voorlezen is de verbinding met de zaal meestal minimaal. En in die verbinding met de mensen in de zaal kun je nou precies je eigenheid kwijt. Met voorlezen doe je m.i. ook je publiek tekort.

Bij een speech, wellicht aan de hand van ’n paar steekwoorden (waar je vooraf dus wel over hebt nagedacht), die in het moment ontstaat – in contact met je publiek – is de kans groot dat de mensen aan je lippen hangen. Je eigenheid komt volledig tot z’n recht. Je bent authentiek, en – let wel – het hoeft niet perfect. Een beetje krom maar wel recht uit je hart raakt beslist je publiek. Iedereen in je publiek begrijpt dat je daar, met je emoties, niet op je gemakkelijkst staat.

De hamvraag van de vragensteller: hoe doe je dat?

  1. Je hebt er vooraf je gedachten over laten gaan en maximaal enkele steekwoorden opgeschreven (klein briefje of kaartje). Geen hele verhalen, alleen steekwoorden!
  2. Wanneer je daar eenmaal staat, kijk je iemand aan (bijvoorbeeld iemand die je goed kent) en je bent nog even stil, een of twee ademhalingen lang.
  3. Spreek altijd tegen één persoon tegelijk, die je aankijkt….. alsof je een één-op-één gesprek hebt. En zo wissel je op je gemak van de ene gesprekspartner naar de volgende. Je hebt als het ware een serie een op een gesprekken, waarin jij aan het woord bent.

Is er moed voor nodig? Ja
Moed is niet de afwezigheid van angst, maar de angst accepteren als gegeven en het toch doen.

Is het bevredigend na afloop? Ja, zeker weten.

Is het makkelijk te leren? Ja, absoluut.
Wat de een kan, kan de ander leren. Als ik het met al mijn angst kon leren, dan kun jij het ook leren.

Kost dat veel tijd? Valt mee.
Voor de een is een avond of een dag voldoende. Voor de ander wellicht meerdere dagen. Dit komt simpelweg omdat we allemaal onze eigen tempo en manier hebben om iets nieuws eigen te maken.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Plaatjes, Dia’s, Video’s

Geef een reactie

De vraag die me gesteld is, gaat over de verhouding tussen plaatjes, dia’s, video of filmpjes (hulpmiddel) en spreken in het openbaar. Hoe zou ik dat inzetten als ondersteunend materiaal bij ’n presentatie?
PowerpointDie vraag is lekker actueel want volgende maand geef ik een presentatie in Toulouse, waar we met Speaking Circle collega’s bij elkaar komen. Het gaat over de Logische niveau’s van Bateson en als je dat artikel leest, begrijp je dat er ’n plaatje bij die lezing moet komen.

Over Powerpoint heb ik eerder geschreven en ter aanvulling is het de moeite waard om dát artikel ook nog even te lezen. In het algemeen zou ik zeggen dat een hulpmiddel een duidelijke functie moet hebben. Voor je publiek, wel te verstaan. Als het nl. uitsluitend een hulpmiddel voor jezelf is, dan kun je beter iets anders bedenken. Een spiekbriefje of kaartje bijvoorbeeld. Jij staat in het middelpunt van de belangstelling en dat moet je je niet laten afpakken door zo’n hulpmiddel. Elk hulpmiddel brengt het risico met zich mee, dat jij er (ook) naar gaat kijken en op zo’n moment heb je geen verbinding meer met je publiek. Het is m.i. van belang om zoveel mogelijk de verbinding met je publiek te handhaven. Het klinkt misschien overdreven, maar ik heb het meermalen meegemaakt (ook recent nog), dat degene op het podium voor een groot publiek stond voor te lezen wat er op het scherm stond. Hij stond dus ook nog met z’n rug naar het publiek.

Beeldmateriaal met (veel) tekst kan ’n behoorlijk probleem zijn. Wanneer je publiek dat aan het lezen is en jij gelijktijdig aan het spreken, staat je verbinding met je publiek op ’n laag pitje. Het plaatje bij dit artikel laat zien waarmee je een presentatie stevig kunt verpesten. Daar komt bij dat lezen en luisteren niet samengaan. Op z’n best komt slechts een van de twee over en op z’n slechtst helemaal niets. Dus: Zo min mogelijk tekst. De tekst is voor jou: jij bent degene die z’n verhaal doet. Een plaatje, cartoon, foto, e.d. kan natuurlijk veelzeggend zijn. Haal ’t dan wel weer weg, zodra die functie vervuld is. Dan komen de mensen met hun aandacht ook weer terug bij jou. Wanneer je bijvoorbeeld ’n stukje video laat zien (omdat dat nu eenmaal bij jouw specifieke presentatie heel nuttig is), praat er dan in ieder geval niet doorheen. Jij stopt even en de video neemt het middelpunt van de belangstelling over. Zodra de video is afgelopen zet je die apparatuur weer uit of je zorgt er in ieder geval voor dat er geen lichtbeeld meer achter blijft.

Apparatuur, hoe geavanceerd ook, heeft de neiging om uit te vallen. Als je jouw presentatie eraan hebt opgehangen, dan heb je in zo’n geval ’n pittig probleem. Anders is het met de inmiddels misschien ouderwetse Flipover. Die heeft geen elektra nodig en alleen ’n paar stiften. Je kunt ’n tekening of schema ook al vooraf erop hebben gezet.

Mijn conclusie:
Zorg dat je zo min mogelijk (of liever géén) hulpmiddelen nodig hebt. Heb je wel ’n hulpmiddel, zorg er dan voor dat je presentatie ook door kan gaan, als het uitvalt.

Veel succes en hartelijke groet,
Stef de Beurs

Als je het leven over mocht doen

Geef een reactie

Deze Vlog is naar aanleiding van het boek “Als ik het leven over mocht doen” van de Australische Bronnie Ware (ISBN 9789400501966) en bevat mijn nieuwjaarswensen voor jou in 2016. Zij heeft een Top 5 van spijtpunten gevonden van mensen die op het punt staan te sterven. Wat kunnen wij er – jong of oud – nu al van leren? Kijk de Vlog en eronder heb ik deze Top 5 opgenomen.

De Top 5 volgens Bronnie Ware:
1. Ik zou willen dat ik de moed had gehad om een “waar” leven te leven, in plaats van het leven dat ánderen van mij verwachten.
2. Ik zou willen dat ik niet zo hard gewerkt had.
3. Ik zou willen dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten.
4. Ik zou willen dat ik in c o n t a c t was gebleven met mijn v r i e n d e n.
5. Ik zou willen dat ik mezelf had toegestaan om gelukkig te worden.

Reageren?
Wat is jouw punt op dit moment? Wat wil jij bereiken of veranderen vóórdat je sterft?

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Wereldwijd experiment

2 reacties

Dit keer geen vlog met mijn eigen kop, maar ter inspiratie een kort filmpje dat niet lang geleden is gepubliceerd. Het betreft een wereldwijd oogcontact experiment, georganiseerd door The Liberators International (Australië). In feite is het exact gelijk aan Relational Presence, zoals wij het kennen als een van de fundamenten van Speaking Circles: Aanwezig zijn in relatie met één ander. In dit filmpje draait het om een-op-een-contact, terwijl dit in Speaking Circles wordt uitgebouwd naar spreken in het openbaar. Nieuwsgierig? Kom dan naar ’n supervoordelige avondtraining om kennis te maken en het vervolgens in jouw wereld te verspreiden………

Voor zover ik je niet langs andere weg spreek of zie, wens ik je heel fijne feestdagen.
Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Gedicht over Luisteren

10 reacties

Volgens mij heb ik dit nog niet eerder hier opgenomen, het gedicht Luisteren van Leo Buscaglia, dus bij deze:

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen
waarom ik iets niet zo moet voelen als ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij denkt dat jij iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.

Misschien is dat de reden
waarom voor sommige mensen bidden werkt,
omdat God niets terugzegt
en hij geen adviezen geeft
of probeert dingen voor je te regelen.

Hij luistert alleen maar
en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uitkomt.

Dus, alsjeblieft,
luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.

En als je wilt praten,
wacht dan even
en ik beloof je dat ik op mijn beurt
naar jou zal luisteren.

Tot zover Leo Buscaglia.

Reageren?  Ik zeg: Doen.

Hartelijke groet,
Stef

 

 

Stress op het podium

2 reacties

stresskatStress in relatie tot spreken in het openbaar is een bekend verschijnsel. En hoe je ermee omgaat is alles bepalend voor je gezondheid én je welzijn. Kelly McGonigal is gezondheidspsycholoog en heeft na 8 jaar onderzoek iets opmerkelijks ontdekt. Mensen die stress ondervonden, hadden 43% meer kans om te sterven dan mensen zonder stress. MAAR, dat gold alleen voor mensen die dáchten dat stress gevaarlijk was voor de gezondheid. Mensen die veel stress ondervonden, maar stress niet als gevaarlijk beschouwden, hadden géén hoger risico om te sterven. Zij hadden in verhouding tot anderen zelfs het laagste risico om te sterven – mensen met relatief weinig stress meegerekend. Het toont weer eens aan hoe lichaam en geest elkaar over en weer beïnvloeden.

En het verhaal gaat verder, zeker als we kijken naar de relatie met spreken in het openbaar:
Oxitocine is een neurohormoon. Het stelt de sociale instincten van je brein bij. Het bereidt je voor om dingen te doen die relaties versterken. Het verhoogt je empathie. Als oxytocine afgegeven wordt in je stressreactie motiveert het je om steun te zoeken. Je biologische stressreactie zet je aan om iemand te vertellen hoe je je voelt, in plaats van het op te kroppen. Als je contact zoekt met anderen onder stress, om steun te krijgen of te geven, geef je meer van dit hormoon af, je stressreactie wordt gezonder, en je herstelt sneller van stress.
Je stressreactie heeft een ingebouwd mechanisme voor stressveerkracht en dat mechanisme is verbinding met mensen. Dus als je kiest om je te verbinden met anderen onder stress, creëer je veerkracht.

Als je Speaking Circles al kent, zie je dan de relatie al met spreken in het openbaar? Een van de fundamenten van Speaking Circles is namelijk om altijd in verbinding te zijn met je publiek, met een persoon tegelijk. Dus, als je stress ervaart, wanneer je voor publiek staat, leg dan verbinding met één persoon tegelijk door hem/haar in de ogen te kijken, terwijl je spreekt. Doe dat ook als je geen stress ervaart op het podium, want ik kan je verzekeren dat je spreekbeurten/speeches er krachtig op vooruit gaan.

Kijk hieronder naar de inspirerende video van Kelly McGonigal en laat me je reactie weten.
Hartelijke groet,
Stef

Verbinding met je publiek

3 reacties

Verbinding met je publiekOngetwijfeld heb ik al eerder over dit onderwerp geschreven, maar ik wil er nu vanuit een andere benadering naar kijken. Namelijk de paradox van de natuurlijke behoefte aan verbinding versus de angst ervoor. Als je mensen, die al eerder voor publiek stonden, vraagt wat ze het liefst willen, dan is “verbinding met m’n publiek” veel gehoord. En als een enorm groot deel van de bevolking (pakweg 85%) zoveel moeite heeft met spreken in het openbaar, dan moeten we teruggaan in de tijd. Dan is het logisch dat er collectief iets aan de hand is. Niets van wat ik schrijf is wetenschappelijk bewezen, maar als je er logisch over nadenkt kom je ’n heel eind.

Laten we eens bij onze geboorte beginnen, dat is toch zo’n beetje de eerste bijzondere gebeurtenis in ons leven. Nadat we 9 maanden in een (meestal) ongelooflijk veilige en warme omgeving hebben geleefd, waarin volautomatisch in al onze behoeften werd voorzien, worden we naar buiten geperst. Onze eerste ervaring kan niet bepaald positief zijn geweest, het is plotseling koud en we moeten eerst krijsen voordat er iets aan voedselvoorziening en schoonmaak wordt gedaan. En dan hebben we het nog niet eens over verbinding en koestering, twee onmisbare grootheden voor een baby.

Je kunt je voorstellen hoe groot de kans is op verlatingsangst en daartegenover de levenslange behoefte aan verbinding. Natuurlijk is dat niet bij iedereen in dezelfde mate het geval en ook onze opvoeding en ons opgroeien speelt ’n flink toontje mee. Bij (de angst voor) spreken in het openbaar komen we dit vooral weer tegen, ook in bedekte termen. Denk bijvoorbeeld aan vragen die we onszelf nogal eens stellen: “wat zullen ze wel niet van me vinden”, “doe ik het wel goed genoeg”, “bén ik wel goed genoeg”, en dergelijke. Schaamte en afgeserveerd worden kunnen regelrecht linken aan onze verlatingsangst, ook wel angst om buitengesloten te worden. We willen niets liever dan “erbij horen“, ofwel verbinding met de groep hebben waartoe we behoren.

In relatie tot spreken in het openbaar:
We moeten dus met die verbinding beginnen om die angst voor spreken in het openbaar te overwinnen. Verbinding met je publiek dus, simpelweg door je publiek – één persoon tegelijk – in de ogen te kijken. In dié verbinding komen je woorden ook daadwerkelijk áán. Het is niet zo verwonderlijk dat Speaking Circles dit als basis in zich heeft. Relational Presence, in relatie zijn met één persoon, is een van de belangrijkste fundamenten van Speaking Circles. Het is een van de elementen die in de trainingen uitgebreid aan bod komen en die je ook tegenkomt in de online cursus.

Wat is jouw ervaring? Hoe heb jij een goede verbinding met je publiek? Laat ’t hier weten.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs
Wil je 1x per maand ‘n berichtje ontvangen, geef je dan hier op:
[gravityform id=”2″ name=”Opt-in” title=”false” description=”false” ajax=”true”]

Complimenten

7 reacties

girl with OKIn mijn vorige blog schreef ik over verschillende mogelijkheden met betrekking tot waardering en vandaag ga ik het hebben over complimenten. Complimenten maken het leven leuker, mooier, vrolijker en het bevordert de onderlinge band die je met elkaar hebt. Overigens betekent dat niet dat je het geven van complimenten moet beperken tot mensen die je kent. Ook mensen die je niet kent maar terloops ontmoet kun je complimenteren.
Het moet wel echt gemeend zijn en kloppen, zowel voor de gever van het compliment als de ontvanger. Maak het compliment gerust specifiek. in plaats van wat kun jij heerlijk koken, zeg je bijvoorbeeld wat heb je dit lekker klaargemaakt. Het moet bij jouw manier van spreken en doen passen, anders is het niet authentiek.
Het kan best zijn dat je met het geven van complimenten buiten je comfortzone komt, maar dat is prima. Dáár doe je nieuwe (leer-) ervaringen op. Dat kan ook het geval zijn bij de ontvanger van complimenten. Ik ben er door mijn werk achter gekomen, dat we (even generaliserend) helemaal niet zo gewend zijn om complimenten te geven en te ontvangen. Maar de waarde ervan kan behoorlijk groot zijn. Voor ons zijn complimenten hetzelfde als de zon en water voor planten: ze groeien ervan, Zo is dat ook voor ons, we groeien van complimenten en waardering. Het is een teken van persoonlijke aandacht voor elkaar.

Je kunt jezelf ook in stilte oefenen in het geven van complimenten. Als je onderweg bent en regelmatig mensen ziet, bedenk dan wat voor compliment je die onbekende zou kunnen geven en hoe je het zou zeggen. Daarmee train je jezelf op dit vlak.

Over het ontvangen van complimenten kan ik kort zijn: Zeg dank je wel en dat is het dan. Meer dan ontvangen hoef je niet te doen. Wánt voor de gever is een compliment pas een compliment als het ook ontvangen word.

Hoe is het voor jou om complimenten te geven / ontvangen?
Laat het hier in een reactie weten.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Waardering

6 reacties

WaarderingBij Speaking Circles hebben we het vaak over waardering. Nu heb ik ’n paar andere mogelijkheden met waardering waar je je voordeel mee kunt doen.
De eerste kun je elke dag gebruiken in allerlei situaties en geeft je simpelweg ’n prettig gevoel.
Kijk om je heen en focus je blik op iets moois of plezierigs dat je ziet. Bedenk hoe prachtig, fijn en nuttig het is. Richt je aandacht er langer op en laat je positieve gevoel krachtiger worden. Ga dan verder naar een ander onderwerp dat je kunt waarderen. Kies onderwerpen die makkelijk te waarderen zijn, zodat je er niet hard voor hoeft te werken. Het wordt nog krachtiger wanneer je de plezierige en waarderende gedachten ook opschrijft.
Als je hieraan gewend raakt kun je het overal toepassen: Je staat stil voor een verkeerslicht. Je bent op ’n andere manier aan het wachten, op de trein of bus, op een afspraak, etc.
Wat levert het je op? Zo’n staat van waardering is bevorderlijk voor het creëren van wat je wilt.
De tweede kan je o.a. een salarisverhoging opleveren, gesteld dat je een baan hebt:
Neem ’n schriftje en schrijf er élke dag aan het eind van de dag 5 dingen in die je die dag goed of uitstekend hebt gedaan. Schrijf ’t zo kort en kernachtig mogelijk op. Na verloop van tijd heb je een schat aan waardevolle informatie over jezelf. Selecteer dan eens 5 of 7 dingen uit die lijst die heel vaak voorkomen en je hebt sterkte argumenten bij een volgend salarisgesprek of functioneringsgesprek.  Daarnaast is zo’n schriftje/lijst natuurlijk altijd goed voor het vertrouwen in jezelf.

Heb jij ook ’n leuk idee om met waardering te werken, laat ’t me hier in een reactie weten.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Gehoord worden begint met Luisteren

10 reacties

LuisterenLuisteren wordt vaak als vanzelfsprekend beschouwd. Sterker nog, er wordt zelfs niet vaak over gesproken. Waar wij mensen nogal makkelijk tegenaan lopen is, dat onze aandacht snel verslapt, als we aan het luisteren zijn. Iemand vertelt ons iets en terwijl we (denken dat we) luisteren gaan onze gedachten al op de loop met het verhaal. Onze eigen interpretaties van hetgeen verteld wordt gaan bijvoorbeeld een belangrijker rol spelen. Al doende kunnen we al snel toe zijn aan de behoefte om die eigen interpretaties – onze eigen verhalen – te gaan vertellen……..terwijl de spreker van dat moment nog niet klaar is met zijn verhaal. Ondertussen hebben wij ’n mogelijk belangrijk deel gemist. Deze vorm van luisteren noem ik wel eens wachten, nl. wachten tot we zelf het woord kunnen nemen. Wel heel begrijpelijk, maar ook erg jammer. Want het doet geen recht aan diegene waarnaar we op dat moment niet volledig hebben geluisterd.

De grootste uitdaging is dus onze aandacht te richten op waar we mee bezig zijn – luisteren – met opmerkzaamheid en concentratie. Dit betekent dat we bij luisteren proberen onze eigen gedachten aan de kant te zetten, zodat we ons volledig kunnen richten op de spreker van dat moment. Krachtige en effectieve communicatie begint met vol aandacht luisteren.

Een heel inspirerend boek over luisteren is “De kracht van Luisteren” * van Larry Barker en Kittie Watson. De Nederlandse editie dateert uit 2001, maar is nog steeds actueel. Zij hebben voor hun boek veel onderzoek gedaan en daaruit is o.a. een TopTien voortgekomen over irritante luistergewoonten, die ik gezien het bovenstaande met je wil delen:

Toptien van irritante luistergewoonten:
1.      De spreker in de rede vallen.
2.      De spreker niet aankijken.
3.      De spreker opjagen en hem het gevoel geven dat hij de tijd van de luisteraar verspilt.
4.      Belangstelling tonen voor iets anders dan het gesprek.
5.      Vooruitlopen op de spreker en diens gedachten afmaken.
6.      Niet reageren op verzoeken van de spreker.
7.      “Ja maar…..” zeggen, alsof de luisteraar al besloten heeft wat hij denkt.
(Ja maar is hetzelfde als nee, een ontkenning)
8.      Het verhaal van de spreker overtreffen (overnemen) met “Dat doet me denken aan die keer…….” of  “Dat is nog niks, moet je horen toen…..”
9.      Vergeten wat eerder besproken was.
10.    Te veel vragen stellen over details.

Hiermee wil ik je inspireren om je eigen luistervaardigheden eens onder de loep te nemen. Niet alleen kom je meer aan de weet, als je vollediger luistert. Je deelt ook cadeautjes uit aan de mensen waarnaar je luistert. Voor eventuele bezwaren als “ja maar, anderen moeten ook naar mij luisteren”, wil ik afsluiten met een waarheidsgetrouwe spreuk:

Naar degene die het beste luistert wordt meestal het beste geluisterd.

* Voor de liefhebber: van dit boek heb ik enkele exemplaren (2e hands) weten te bemachtigen. Wil je er een kopen, neem dan even contact op.

Ik nodig je van harte uit om een reactie te plaatsen.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

7 tips voor een lekkere presentatie

Geef een reactie

Nadat ik voor de zomer het seizoen ben uitgestapt met 7 tips om je presentatie te verpesten, zal ik nu het nieuwe seizoen beginnen met 7 tips voor een lekkere presentatie. Natuurlijk is zo’n lijstje nooit compleet en ook over het aantal kan men van mening verschillen. Na de eerste tip is zelfs de volgorde willekeurig.

1. Zorg dat je verbinding met je publiek hebt.
Neem de tijd om er als het ware een één-op-één gesprek van te maken met telkens één persoon tegelijk in je publiek, ook al zegt die persoon natuurlijk niets terug. Kijk die persoon aan terwijl je spreekt, zodat je woorden niet in het luchtledige of op de grond vallen, maar echt áánkomen bij iemand.

2. Zorg dat je speech levendig is, dus ter plekke ontstaat.
Natuurlijk is ’t handig om enige voorbereiding te doen en te beoordelen waarover je speech gaat. Je kunt dan ’n lijstje met steekwoorden maken. Maar ook (of misschien wel júist) als er geen voorbereiding mogelijk is kun je prima een speech houden, die ter plekke ontstaat. Wees gewoon jezelf!

3. Neem de tijd en praat rustig, dan kunnen de meeste mensen je volgen en heb je ook voldoende tijd om adem te halen.

4. Hanteer eenvoudige taal zonder ingewikkelde woorden, des te meer mensen kunnen je volgen. Wat niet eenvoudig gezegd kan worden is ingewikkeld gedacht.

5. Gebruik zo min mogelijk of geen apparatuur, zoals powerpoint en dergelijke.
Je bent dan op jezelf aangewezen en ook niet afhankelijk van het wel of niet functioneren van dergelijke apparatuur. Bovendien, het publiek komt voor jou en niet voor ’n aantal plaatjes.

6. Een open deur: Volg eens ’n training of cursus.
Heb je je rijbewijs gehaald zonder rijles en oefening? Nee toch. Waarom zou je dat dan wel verlangen van jezelf bij spreken in het openbaar?

7. Gebruik elke gelegenheid om te oefenen, hoe onbeduidend ook.

Meer tips? Klik hiernaast bij onderwerpen op tips en er komt vast nog meer tevoorschijn.

Heb je zelf tips, die voor jou goed hebben gewerkt, laat ze weten door te reageren op dit artikel.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Warmte in je verhaal

Geef een reactie

SprekenEén van de vragen die werd gesteld is: Hoe leg je warmte in je verhaal? Sommige sprekers zijn in staat om iets zakelijks zo te verpakken dat het geen droge kost wordt, maar prettig om naar te luisteren.
Mijn eerste reactie hierop is dat je verbinding met je publiek nodig hebt, óngeacht het onderwerp. Dát genereert al een warmte die maakt dat de inhoud er minder toe doet. Doe zo nodig de oefeningen relational presence uit Tip 3 als je je afvraagt hoe je die verbinding met je publiek aangaat……. en Tip 1 is natuurlijk een open deur. Daarnaast, maak zo min mogelijk gebruik van powerpoint en dergelijke. Zie daarvoor Tip 4 over apparatuur overigens.
Als je in verbinding bent met je publiek zul je ongetwijfeld ook rustiger spreken, want je zit dan minder in je eigen denksysteem. Dat maakt dat je meer aansluit bij de gevoelsbeleving van je publiek. Als je veel in je eigen denksysteem en ín je verhaal zit, dan heb je meer afstand tot je publiek.
Naast dit alles kun je droge zakelijke kost ook hier en daar inzichtelijker en tevens sappiger of humoristischer maken door het gebruik van metaforen. Zo vergelijk ik Speaking Circles als methodiek om spreken in het openbaar te leren of makkelijker te maken weleens met autorijles: Je hebt ooit je rijbewijs ook niet in één dag gehaald. Er gingen ongetwijfeld ’n aantal lessen aan vooraf, waarin je in en veilige situatie kon oefenen met een instructeur naast je die kon ingrijpen als je gevaarlijke dingen deed.

Wat zijn jouw ervaringen m.b.t. warmte in je verhaal? Laat s.v.p. je reactie achter.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Hooggevoeligheid en spreken in het openbaar

5 reacties

In 1986 heeft psycholoog en onderzoekster Elaine Aron de term HSP – Hoog Sensitieve Personen – geïntroduceerd. De vertaling van Hoog Sensitief naar Hooggevoelig is niet helemaal gelukkig gekozen, maar inmiddels wel ingeburgerd. Sensitief betekent namelijk gevoelig voor zintuiglijke indrukken, en dat gaat verder dan alleen voelen, zoals dat gesuggereerd zou kunnen worden door het woord hooggevoeligheid. Hooggevoeligheid heeft dus betrekking op zien en/of horen en/of voelen en/of ruiken en/of proeven. Ik heb bewust gekozen voor en/of tussen deze vijf zintuigen. Het lijkt erop dat de meeste HSPersonen hun gevoeligheid ervaren op meerdere zintuiggebieden, waarbij het voelen het meeste lijkt voor te komen. Uiteraard zijn er ook HSPersonen, waarbij hun sensitiviteit betrekking heeft op meerdere of zelfs álle zintuigen. HSP komt voor bij 15 à 20% van de mensen.

Mensen die hooggevoelig zijn hebben als het ware extra antennes, waardoor zij veel méér dan de gemiddelde mens uit hun omgeving registreren. Zij nemen onder andere intenser waar, verwerken meer, voelen eerder waar iets niet klopt, voelen stemmingen van mensen en plaatsen aan.

Elaine Aron zegt hierover in Psychologie Magazine van juli/augustus 2009:
“Uit een aantal studies blijkt dat de hersenstructuur van sensitieve mensen anders is dan die van niet-HSP’s. Toen we mensen in een MRI-scanner legden en hen subtiele verschillen tussen twee foto’s lieten zoeken, bleek dat gevoelige mensen veel meer hersenactiviteit hadden in de gebieden die te maken hebben met aandacht en waarneming. Waarschijnlijk hebben HSP’s daar meer neuronen en verbindingen.”

Waar de gemiddelde mens die voor een groep staat veel indrukken opdoet, gaat dit dus nog veel méér op voor HSPersonen. Als zij voor een groep/publiek staan kunnen ze volledig overweldigd raken door alle indrukken.

Dit kan zeker voor een groot deel ondervangen worden als zij zichzelf trainen in aanwezigheid in relatie, zoals we dat kennen in Speaking Circles. Aanwezig zijn in relatie gaat altijd uit van die aanwezigheid met één persoon tegelijk. Deze focus kan het aantal indrukken drastisch beperken, waardoor het zijn voor een groep/publiek makkelijker wordt. Voor oefeningen aanwezigheid in relatie, zie Tip 3 op dit Blog.

Je hoeft geen HSP te zijn om overweldigd te raken.

Wat is jouw manier om niet overweldigd te raken ?

Laat s.v.p. je reactie achter.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Complimenten

6 reacties

Complimenten1 maart is het Nationale Complimentendag, dit jaar voor de 11e keer. Begonnen in Nederland, doen nu ook België en Noorwegen mee. Er is niets commercieels mee bedoeld, maar het draait volledig om persoonlijke aandacht en waardering. Wellicht heeft de bedenker ervan gedacht dat wij in ons dagelijks leven weinig scheutig zijn met complimenten. Dat verklaart misschien ook wel onze schuchterheid bij het geven ervan, maar ook bij het ontvangen. Onbekend maakt onbemind, dus laten we het makkelijker achterwege. Wil je lekker uit je comfortzone stappen, geef dan iedereen die je tegenkomt of spreekt vandaag een compliment, zolang het maar klopt. Klik hier voor wat nadere spelregels om het oké te houden, zowel voor jou als de ontvanger. En, beperk je niet alleen tot 1 maart, maar ga er daarna mee door natuurlijk. 🙂

Meer nog wil ik ingaan op de kant van de ontvanger van een compliment. Als we het niet zo gewend zijn om complimenten te ontvangen, dan hebben we al snel de neiging om het weg te wuiven. In de trant van ooh, het was geen moeite en dergelijke. En dat is nu juist het compliment niet ontvangen en dát ondergraaft de waardering die je voor jezelf hebt. Die waardering voor onszelf staat gemiddeld genomen toch al op ’n laag pitje, want niemand is zo kritisch op ons dan wijzelf. Daarnaast, met het niet-ontvangen van ’n compliment staat de gever ervan in de kou, want het compliment blijft maar wat in de lucht hangen, komt nergens aan.

AandachtEen voorbeeldje: stel, je bent heel erg goed in “X”, dan is de kans groot dat dát voor jou heel vanzelfsprekend is. Het gaat je zooo gemakkelijk af, dat je geen idee meer hebt hoe dat voor anderen kan zijn. Vandaar je reactie als oh, het stelde niets voor, of iets dergelijks. Maar voor die ander kan het wel iets heel bijzonders zijn, zodat het compliment volkomen op z’n plaats is. Er is dus als ontvanger een heel simpele reactie mogelijk, die te eenvoudig is voor woorden: dank je wel. En dat doet recht aan alles, het geven én het ontvangen van het compliment.
Tenslotte, focussen op iets positiefs is 8x effectiever dan focussen op iets wat niet oké is, zo is uit eerder onderzoek gebleken. Aan de slag dus met die complimenten.

Laat s.v.p. je reactie achter.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Die éne herinnering

Geef een reactie

HerinneringDie éne herinnering uit de workshop terughalen en gebruiken voordat je het podium op gaat. Neem voordat je het podium op gaat even kort de tijd. Ga als ’t kan even zitten en doe je ogen dicht. Ga in je gedachten terug naar die laatste keer, waarin je zo’n fantastische ervaring had voor een groep, tijdens een workshop of elders. Zie wat je toen zag, full color. Hoor wat je toen hoorde, in alle toonaarden. Kun je de waardering nog horen, die je kreeg? Ook al weet je de woorden niet meer precies, je weet vast nog wel de strekking van de waardering. En ook, voel wat je toen voelde!! En laat al die elementen van beelden, gehoor en het geweldige gevoel samenkomen in die ene ervaring….. en merk op wat ’t met je doet. Krijg je een (innerlijke) glimlach? Adem een keer goed in en uit, open je ogen…… en doe je ding.
Succes!!
Hartelijke groet,
Stef

De draad van je verhaal.

Geef een reactie

Vrouw speechWat doe je als je de draad van je verhaal kwijt bent? Een veel voorkomende vraag tijdens de workshops. Er zijn natuurlijk verschillende manieren om de draad van je verhaal kwijt te raken. De invloed van je publiek door bijvoorbeeld vragen te stellen. Maar zelf kun je er ook de oorzaak van zijn, simpelweg door het ongemak bij het idee om de draad van je verhaal kwijt te raken. Waar je aandacht aan geeft, dat groeit. Dus als je (teveel) aandacht geeft aan dat idee, dan is de kans ook groter dát het zal gebeuren.

Als je niet graag onderbroken wordt voor een vraag, zeg dat dan ook vooraf. Vraag je publiek om hun vragen op te sparen en beloof dat er ruimte zal zijn voor vragen. Zorg daar dan ook voor, tussendoor of aan het eind.

Ook aan het ongemak bij de mogelijkheid dat je de draad van je verhaal kwijt raakt, kun je wat doen. Omarm het idee dat het zou kunnen gebeuren. Hoe erg kan ’t zijn? Je hoeft niet perfect te zijn, dat is je publiek ook niet. Als ’t toch gebeurt, wees even stil, blijf in contact met je publiek en als ’t je te lang duurt, zeg ’t en vraag dan gewoon waar je gebleven was. Er is namelijk altijd iemand die weet waar je gebleven bent.

Overigens ik ben er voorstander van om vooraf met je publiek af te spreken dat je niet onderbroken wordt voor vragen. Dergelijke onderbrekingen halen je namelijk uit de mogelijke Flow waar je graag in terecht wilt komen. Flow is een staat van optimale ervaring, waarin je helemaal opgaat in je bezigheden, terwijl je de tijd vergeet. De term flow is geïntroduceerd en beschreven door Mihaly Csikszentmihalyi. Flow geeft je een gevoel van inspiratie en voldaanheid en de behoefte aan meer van hetzelfde. Vergelijk Flow met een rivier, die blijft doorstromen. Daarbij ga ik er natuurlijk van uit dat je de materie, waar je speech over gaat, kent. Je hoeft niet alles bewust en paraat te hebben, maar met één steekwoord wel kunnen oproepen. Zie ook andere artikelen in de Blog over Flow en over voorbereiding.

Kortom, maak vooraf je wensen kenbaar én oefen je in het op je gemak zijn als je (even) zonder woorden voor ’n groep staat. Hoe oefen je dat dan? De eenvoudigste oefening staat beschreven in Tip 3 op dit Blog, kost niets en je hebt alleen ’n kookwekker en goede vriend(in) nodig. 

Laat s.v.p. je reactie achter.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

De context van spreken in het openbaar

Geef een reactie

Naar aanleiding van ‘n vraag van een lezer ga ik wat dieper in op context: De situatie waarin je communiceert bepaalt mogelijk hoe je je daarbij voelt en hoe je reageert. Misschien zelfs juist als je dat niet wilt.

Als je vooraf je héle verhaal hebt bedacht, loop je een ernstig risico dat het verhaal met jou aan de haal gaat. Daarbij maakt het niet uit of het nu gaat om een speech, vergadering of bijvoorbeeld ’n netwerkbijeenkomst. Het is namelijk niet makkelijk om in het nú te zijn, in verbinding met je publiek of gesprekspartner, én gelijktijdig het verhaal uit je hoofd tevoorschijn toveren. Dit is wellicht nog sterker het geval, als je er een belang bij hebt, zoals bij een verkooppraatje of een netwerkbijeenkomst met een voor jou vergelijkbaar doel. Dan ligt er namelijk ook druk op. Lees in dit verband ook tip 2 over voorbereiding.

Bedenk ook dat de ene netwerkbijeenkomst ’n heel andere uitwerking op je kan hebben dan de andere. Ben je bijvoorbeeld met ’n flinke groep gelijkgestemden bij elkaar om te leren, dan is ongetwijfeld de druk om te presteren of te scoren minder groot of zelfs niet aanwezig. Aan de andere kant kun je bij een zakelijke netwerkbijeenkomst veel eerder de druk ervaren om ’n opdracht binnen te halen of iets dergelijks. Het is goed om het onderscheid te herkennen, te erkennen én er dan iets mee te doen.

Verwacht je dergelijke druk, doe dan voor de verandering even ’n oefening kort vooraf op een plek waar je even alleen bent: Doe je ogen dicht en ga met je aandacht naar ’n plekje in jezelf waar je niets hoeft, waar je niets hoeft te presteren of bereiken en volkomen je rustige zelf kunt zijn. Zak daar even in en geniet van de rust die dat geeft. Als je dat hélemaal kunt ervaren, anker dat dan door bijvoorbeeld twee vingers te kruisen of iets dergelijks. Tijdens het evenement kun je die rust weer oproepen met dat anker.

Verder kun je je afvragen, wat netwerken voor jou betekent. Valt het voor jou onder ZIJN of onder DOEN. Hoewel het woord netwerken op het laatste, doen, lijkt te wijzen is het nog maar de vraag om welke actie het gaat. Is het dan spreken of luisteren en in welke verhouding. Je bent vast wel eens tijdens ’n netwerkbijeenkomst door iemand “overspoeld” met woorden. Hoe effectief was dat? Hoe snel wilde je weg bij die persoon? Hoe was dat voor jou, en zou je datzelfde een ander willen aandoen? Persoonlijk ben ik van mening dat ZIJN een belangrijker plaats inneemt dan DOEN.

Ga eens aan de slag met de oefening(en), die ik in tip 3 heb beschreven. Daarnaast, tip 1 is weliswaar van mei 2009 maar nog steeds actueel. Tot slot, misschien wil je de laatste nieuwsbrief wel lezen.

Ik nodig je van harte uit om hier te reageren.
Hartelijke groet,
Stef

Spreken in het openbaar – Tip 6

2 reacties

Bewegen of stilstaan ? Wat draagt bij aan jezelf zijn?, stilstaan of bewegen. Als er voldoende ruimte is kun je natuurlijk bewegen. Belangrijk daarbij is, dat je in de ogen van je publiek kunt blijven kijken, térwijl je beweegt. Meestal kun je zeggen, wat bij jou past is voor jou natuurlijk om te doen.

Spreken in het openbaar – Tip 5

Geef een reactie

Er wordt nogal eens gevraagd “waar laat ik m’n handen?”  Alles wat je ermee doet zegt feitelijk iets. Dus als je er niets mee doet, is het neutraal. Doe je je armen over elkaar dan komt het ontoegankelijk over. Hou je ze op je rug dan kom je wellicht belerend over. Wat je er ook mee doet, in Speaking Circles wordt je niet verteld wat je ermee moet doen. Al doende zul je zelf ervaren wat voor jou het prettigst is, wat het beste bij je past en wat bijdraagt aan jezelf zijn. In het algemeen kan ik erover zeggen: als je je armen gewoon langs je lichaam laat hangen, dan heb je ze altijd direct beschikbaar als je ze nodig hebt. Het kan best gebeuren dat je je armen als vanzelf gaat gebruiken.

Praktijkgevallen

Geef een reactie
Graag wil ik een recente eigen praktijkervaring van spreken in het openbaar met je delen. Ik was gevraagd om mee te werken aan de openingsceremonie van het Eigentijds Festival in Vierhouten. Bij voorbereidend overleg in de middag werd duidelijk dat het slim zou zijn als ik de reeds door ’n ander bedacht stukje tekst uit m’n hoofd zou leren. Zoals je wellicht begrijpt, ben ik er een groot voorstander van om je tekst bij een speech en dergelijke ter plekke te laten ontstaan. Nu ontkwam ik er niet aan, de tekst was al bedacht en (nog) niet de mijne.
Een van mijn collega’s maakte de zeer wijze opmerking: “je moet de tekst gaan voelen”. Ik moest ’t stukje dus uit m’n buik leren, als het ware. Zo gezegd, zo gedaan, en toen ik het met collega’s vooraf tijdens het eten wilde oefenen, werd me duidelijk dat spreken in het openbaar volgens onze eigen methode van Speaking Circles totaal niet samengaat met uit het hoofd geleerde tekst. Toen ik namelijk een van mijn collega´s in de ogen keek, kon ik geen verbinding meer maken met de geleerde tekst. Simpel omdat het geheugen daarvoor onbereikbaar is als je iemand in de ogen kijkt. Dat was goed om te ervaren, zodat ik in dit geval beter verbinding met de tekst kon hebben, dan verbinding met het publiek.
Bovendien, ik stond tijdens de ceremonie ergens in het centrum van een grote cirkel met daaromheen circa 2000 mensen. Deze mensen stonden toch al redelijk ver weg. De microfoon kwam langs en ik sprak mijn stukje tekst. Het voelde goed, want de tekst paste inmiddels bij me. Daarnaast, het voelde goed om onderdeel te zijn van de openingsceremonie van het Festival waarvan ik al meer dan 10 jaar deel uitmaak en dat ik een warm hart toedraag. Tot slot, het voelde goed omdat de tekst verband hield met de krachtcentrale van het 3e chakra, de verbinding met de aarde, de zon….. én mijn eigen intenties met betrekking tot mijn werk hier en nu. De deelname aan de slotceremonie ´n paar dagen later maakte het geheel compleet. Weer een ervaring rijker dus.

Synchroniciteit

Geef een reactie
Een paar jaar geleden zag ik de Zweedse film “As it is in Heaven” van Kay Pollak. Werkelijk een fenomenale film en direct erna was ik geinspireerd om een workshop te ontwikkelen die later Perfect Partner Plan ging heten, een workshop voor singles om te werken aan zichzelf ten gunste van hun toekomstige relatie. En natuurlijk ook over het aantrekken van een partner. Echter, er was geen enkel verband tussen de film en Perfect Partner Plan. Er was geen enkele rationele reden te bedenken waarom ik nu juist door deze film tot de nieuwe workshop werd geinspireerd. Het was gewoon ’n gevoel in de trant van “dit moet ik doen”. Gelukkig luister ik daar steeds vaker naar, zoals ook vorige week.
Na ’n periode van borrelen in hoofd en lijf over het oprichten van een school op het gebied van communicatie en vooral het leven kwam er ineens ’n naam in me op. Op 27 mei 2009 heb ik tot die naam besloten en de domeinnaam ook geregistreerd: www.accl.nl ofwel Academie voor Communicatie & Leven. Dit alles met het doel om in de toekomst een breder programma neer te zetten, niet alleen op ’t gebied van communicatie maar breder, over het leven. Daarnaast is het de bedoeling ook opleidingen t.a.v. communicatie te gaan opzetten.
Op diezelfde 27 mei kreeg ik ’n berichtje van iemand die ik ken over de laatste Happinez (nr.3, 2009), waarin ’n interview staat met de maker van de film As it is in Heaven, Kay Pollak. Dezelfde dag naar de winkel om Happinez te halen en bij het lezen van ’t interview kreeg ik steeds meer kippenvel. Wat bleek? Zo’n 22 jaar geleden had hij z’n huidige partner leren kennen op dé manier, zoals ik die promoot aan het slot van mijn workshops Perfect Partner Plan. Een synchroniciteit, die je niet kunt verzinnen. Ofwel, hoe mooie dingen, situaties, etc. je gewoon kunnen toe-vallen. Wat is ’t leven mooi.

Spreken in het openbaar – Tip 3

Geef een reactie

Relational Presence – Aanwezigheid in relatie:

Doe eens de volgende oefening met ‘n vriend of vriendin, die dit ook eng vindt en/of die je vertrouwt. Ga op je gemak tegenover elkaar zitten, zonder tafel ertussen. Zet een kookwekker ofzoiets op 1 minuut en kijk elkaar alleen maar in stilte in de ogen. Dat stil zijn is erg belangrijk. Het kan gebeuren dat je erom moet lachen. Dat is OK, maar “geef er geen woorden aan”. Probeer ’t dan telkens opnieuw……. tot ’t lachen vanzelf over gaat. Lukt dat, maak er dan 5 minuten van, eerst ook weer in stilte.
Daarna ieder 5 minuten mét de mogelijkheid om te praten terwijl de ander uitsluitend stil luistert:
Blijf elkaar in de ogen kijken. De één heeft de mogelijkheid te spreken, vanuit zichzelf en dat mag niet over de ander gaan. Spreek vanuit jezelf. Wat is nu belangrijk en komt nu in je op om te delen? Let op: je kúnt spreken en je kúnt ook stil blijven. De ander mag niet verbaal reageren, alleen vol aandacht luisteren, beschikbaar zijn met de ogen. Op wat gezegd wordt, gaat de ander niet in, ook niet in zijn/haar 5 minuten, of later.
Daarna dezelfde mogelijkheid van 5 minuten voor de ander, waarbij dezelfde afspraak van hiervóór van toepassing is.
Waar dient dit alles toe? In feite is dit ook voorbereiding, voorbereiding om voor een publiek aanwezig te zijn in relatie met één persoon tegelijk. Hier kom ik in een volgende tip op terug. Succes, Stef

Damestasjes en herenbroekzakken

Geef een reactie
Er zijn misschien wel ontelbare manieren om jezelf te ontwikkelen op diverse gebieden van het leven. Deze was ik nog niet eerder tegengekomen: “Damestasjeslezen”, ontwikkeld en beschreven in het gelijknamige boek door Yoeke Nagel, ISBN 978-90-7740-858-2.
Het boek is met ontzettend veel humor en wijsheid geschreven en ook met veel openheid. Dames die een handtas gebruiken, bijna allemaal dus, dragen feitelijk permanent hun persoonlijke orakel met zich mee. Maar niet alleen dat. Via ’n stuk bewustwording over de inhoud en betekenis van je eigen tasje kun je ook wijzigingen aanbrengen, als je dat wilt. Daar komt het opstellingenwerk van Bert Hellinger (familieopstellingen, systeemopstellingen, etc.) om de hoek kijken. De manier waarop alles komt te liggen als je een damestasje leeggooit is van invloed, maar ook als je er dingen aan toevoegt of juist verwijdert.
Bij een volgende onmoeting met Yoeke kieper ik vrijwillig mijn rugtas leeg in het volste vertrouwen dat zij zorgvuldig omgaat met de duiding van de spullen die ik allemaal met me meesleep. Hoewel ik niet veel ervaring heb met damestasjes (behoudens “niet aankomen”), is er ook ’n hoofdstuk over herenbroekzakken. ……. “heren zijn net eekhoorntjes”, lees ik. Leerzaam en leuk boek !!
Hart van Nederland heeft er begin november 2008 aandacht aan gegeven (helaas niet meer te zien). Yoeke geeft ook workshops en je kunt haar natuurlijk uitnodigen voor bijvoorbeeld een netwerkbijeenkomst. Kijk op www.Yoeke.com

Relational Presence 1

Geef een reactie
Laten we het begrip “Relational Presence” (RP) eens onder de loep nemen. Even vrij vertaald kom ik op “Aanwezigheid in Relatie”. Het gaat hierbij om het aanwezig zijn in het moment, in verbinding met jezelf én in verbinding met die ander. Relational Presence is feitelijk de basis van Speaking Circles. Natuurlijk zijn er meer elementen die Speaking Circles zo krachtig maken, maar alles begint bij RP: twee personen die elkaar in alle eenvoud en neutraliteit in de ogen kijken, met wat zich ook maar aandient in die verbinding. Dat kan in stilte, maar ook als de een aan het woord is en de ander beschikbaar is om vol aandacht te luisteren….. zonder te reageren of te onderbreken en dergelijke.

Een van de mogelijke gevolgen hiervan is dat de spreker zich gezien en gehoord kan voelen en tevens veelal tot rust kan komen in die aanwezigheid (RP).

Een prachtig voorbeeld hiervan kreeg ik onlangs toegestuurd door een cursist en wil ik graag met je delen:

“………….. vanochtend stond er al een hijgende en zwetende hoogleraar met afwijzingsbrieven te zwaaien die ik toch echt NU moest verwerken. Tijdens zijn redevoering waarom het toch echt NU moest gebeuren heb ik hem heel rustig recht in zijn ogen aangekeken en zijn verhaal aangehoord. In plaats van het verhaal 3 keer vluchtig te herhalen zei hij nu al na de eerste keer (waarin het tempo met de zin langzamer werd): “ik geloof dat ik dit wel aan jou kan overlaten.” Hij was gerustgesteld en ik ontspannen. Relational presence at work!”

In het middelpunt van de belangstelling

Geef een reactie
Vanmiddag met onze twee Siamezen naar de dierenarts. Ze waren weer toe aan hun jaarlijkse prikronde tegen kattenziekte en andere enge dingen. Mand op de behandeltafel en deurtje open. Bij de meest katten moet je ze dan uit hun mandje trekken. Zo niet deze aristocats, die niets liever willen dan “in het middelpunt van de belangstelling” staan. “Ha, nieuwe handen die me kunnen aaien en wat valt hier veel te ontdekken. Een schuifdeur die je makkelijk open kunt duwen.” Als de dierenarts even de kamer uit gaat om de injecties te pakken, zitten ze haar na te staren tot ze weer terug komt. Laten zich gewillig onderzoeken, staan zelfs doodstil op de weegschaal. En weten nog te spinnen en kopjes te geven als de naald erin gaat, waarmee ze weer ’n jaar gevrijwaard zijn van enge ziektes. De meest katten rennen na zo’n behandeling weer snel hun mandje in. Maar Patty en Ranky kunnen er geen genoeg van krijgen…… en de dierenarts ook niet.
Zo zou ’t voor ons allemaal mogen zijn: “in het middelpunt van de belangstelling” staan én er ook van genieten. Genieten van al die aandacht.

Strijken…… en Flow

Geef een reactie
Afgelopen vrijdag was ik toe aan een nieuwe strijkbout. De oude gaf na 13 jaar niet meer de automatische stoom, die het strijken juist zo makkelijk maakt. Gisteren was daar het grote moment: het eerste strijkwerk met de nieuwe strijkbout. Nadat ik jaren geleden heb leren strijken, herken ik nu de overeenkomst met bijvoorbeeld Speaking Circles. Tenslotte is alles vergelijkbaar met alles. Het begint met “aandacht”, vol aandacht aanwezig zijn met wat je aan het doen bent. In het geval van strijken heeft dit wat mij betreft te maken met het juiste neerleggen van de broek of het overhemd. Zonder die aandacht, streek ik er juist kreukels bij in plaats van eruit. De volgende fase werd “gemak”. Nadat ik had geleerd er aadacht aan te besteden werd strijken veel gemakkelijker. Inmiddels, als er voldoende strijkgoed ligt, ontstaat er zelfs ruimte om “flow” te ervaren……. zeker met de nieuwe strijkbout.
Bij Speaking Circles, en ongetwijfeld veel andere activiteiten, is het al niet anders. Het begint met aandacht, aandacht geven aan je publiek….. in het nu aanwezig zijn met je publiek. Daaruit volgt gemak, met gemak in het middelpunt van de belangstelling staan en je zegje doen. Naarmate je daarbij meer en meer gemak ervaart, kun je plotseling….. zomaar ineens flow ervaren. Je zit midden in je verhaal, hebt geen idee van de tijd…… en dan, totaal onverwacht, is je tijd om. Alsof het maar 30 seconden waren……. terwijl je nog heel lang door zou kunnen gaan. Wellicht dat een Speaking Circle de Luxe dan uitkomst biedt, want daar heb je voldoende tijd om wellicht je hele verhaal af te maken.
Probeer ’t eens uit, als strijken juist niet je grootste hobby is. Zou het dan niet leuk zijn als je het “idee” hebt dat je na 30 seconden al klaar bent met de hele berg strijkgoed. 🙂