Vanmiddag met onze twee Siamezen naar de dierenarts. Ze waren weer toe aan hun jaarlijkse prikronde tegen kattenziekte en andere enge dingen. Mand op de behandeltafel en deurtje open. Bij de meest katten moet je ze dan uit hun mandje trekken. Zo niet deze aristocats, die niets liever willen dan “in het middelpunt van de belangstelling” staan. “Ha, nieuwe handen die me kunnen aaien en wat valt hier veel te ontdekken. Een schuifdeur die je makkelijk open kunt duwen.” Als de dierenarts even de kamer uit gaat om de injecties te pakken, zitten ze haar na te staren tot ze weer terug komt. Laten zich gewillig onderzoeken, staan zelfs doodstil op de weegschaal. En weten nog te spinnen en kopjes te geven als de naald erin gaat, waarmee ze weer ’n jaar gevrijwaard zijn van enge ziektes. De meest katten rennen na zo’n behandeling weer snel hun mandje in. Maar Patty en Ranky kunnen er geen genoeg van krijgen…… en de dierenarts ook niet.

Zo zou ’t voor ons allemaal mogen zijn: “in het middelpunt van de belangstelling” staan én er ook van genieten. Genieten van al die aandacht.