Categoriearchief: Actualiteiten

Powerpoint (nogmaals)

2 reacties

Eerder heb ik ook al geschreven over hulpmiddelen en daar wil ik nu iets nader op ingaan. Zoals in onderstaande video de Belgische komiek Arnout van den Bossche terecht zegt, haalt Powerpoint elke bezieling uit je presentatie. Spreken met impact heeft geen Powerpoint nodig.  Als het dan niet anders kan (of het móet van je werkgever), hou dan rekening met ’n paar dingen:
Luisteren en Lezen gaat niet samen
Heb je (veel) tekst op Powerpoint besef dan dat je publiek slechts kan lezen OF luisteren. Wanneer je iets anders zegt dan wat er op die Powerpoint staat gaat het dus goed mis. Slechts één van de twee komt binnen. Lees je letterlijk voor wat er op Powerpoint staat, dan is dat een belediging voor je publiek. Ze kunnen zelf wel lezen en zijn echt niet geïnteresseerd in jouw kunst van het vóórlezen.
Mijn conclusie: Powerpoint met (veel) tekst: niet doen.
Als Powerpoint beslist nodig is
dan denk ik aan plaatjes, grafieken en dergelijke. Dat kán iets toevoegen of zelfs essentieel zijn. In dit geval stel ik graag: als het niets toevoegt, laat het dan zeker achterwege. Daar komt nog bij: zodra het beeld niet meer nodig is, zet uit dat licht. Powerpoint werkt voor je publiek net als ’n open haard: de ogen gaan naar het licht. Die ogen moeten juist voor jou beschikbaar zijn en als jij je dáár ongemakkelijk bij voelt, ga dan dáár iets aan doen. Je publiek heeft er recht op.

Hieronder geeft Arnout van den Bossche op humoristische wijze perfect weer waarom je Powerpoint beter kunt vergeten.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Oordeel – vooroordeel

2 reacties

Lang, lang geleden heb ik bijna ’n half jaar gewerkt (als boekhouder) bij de UvA, Faculteit Psychologie, voordat ik naar het echte werk in de accountancy vertrok. Samen met een collega, mijn baas, zat ik op ’n kamer ieder aan ons bureau voor het raam. Op ’n dag kwam iemand binnen met ’n emmer en ik wilde al opstaan om hem de ruimte te geven om de ramen te lappen……. toen mijn collega gebaarde dat ik kon blijven zitten. Uitleg volgde later: het bleek een van de professoren te zijn….. die dus in plaats van een tas een emmer gebruikte om zijn spullen te vervoeren. Mijn model van de wereld had me dus flink pootje gelicht, want in dat model was een man met een emmer een glazenwasser.

Als je nu denkt dat zoiets je juist of uitgerekend kan overkomen in een Faculteit Psychologie, dan is dat ook weer ’n vooroordeel.
Tot zo’n vooroordeel komen we heel makkelijk door blindelings ons model van de wereld te volgen, uiteraard zonder eerst beoordeeld te hebben of ons model wel klopt op dat punt.
Ons model van de wereld, hoe we tegen de wereld aankijken, bouwt zich op vanaf onze geboorte met alles wat we ervaren en beleven. Ook onze opvoeders spelen daarin ’n belangrijke rol en natuurlijk de omgeving waarin we zijn opgegroeid.

Bij het hebben van een Oordeel is er weliswaar meer informatie beschikbaar, maar ook daarbij speelt ons model van de wereld een zeer belangrijke rol. We hebben vaak een oordeel over iets of iemand, als dat iets of die persoon niet in lijn is met wat opgeslagen is in ons model van de wereld. Lees ook mijn eerdere artikel Projectie of Waarneming. Zowel een vooroordeel als een oordeel zegt dus aanzienlijk meer over onszelf dan over de ander.

Laten we eens kijken naar ’n beeld van oordelen: in feite wijzen we met één vinger naar iets of iemand anders, terwijl gelijktijdig 3 vingers terugwijzen naar onszelf. Van oordelen kunnen we dus behoorlijk veel leren………. over onszelf, zolang we maar zoveel mogelijk kijken naar die 3 terugwijzende vingers. Al doende breiden we ons model van de wereld uit.  Succes.

Hartelijke groet,
Stef

Vragen tijdens of na je verhaal

Geef een reactie

Hoe goed, mooi, kort of lang je verhaal ook is, er zullen vrijwel altijd mensen zijn, die vragen willen stellen. Zorg er dan ook voor dat die tijd er echt is, tussendoor of aan het eind. Denk eraan dat het beantwoorden van vragen ook weer tijd kost, dus hou je tijd in de gaten. Zie ook mijn artikel over tijdbewaking.

Bedenk wel: als je in de flow van je verhaal wilt komen, dan kan een onderbrekende vraag je daar behoorlijk uit halen. Wil je dat niet, geef dat dan vooraf duidelijk aan, zodat je zonder onderbrekingen je verhaal kunt vertellen.

Wil je juist wel ’n levendige interactie met de zaal, geef dát dan ook vooraf aan. Bedenk dan wel dat je de tijd mogelijk niet goed in de hand kunt houden. Ook kan er in zo’n situatie discussie ontstaan, die je misschien juist niet wilt. Kortom, probeer het uit en dan merk je wat het beste bij je past.

Als je de ruimte voor vragen naar het einde schuift, mijn persoonlijke voorkeur, blijf dan dicht bij de gestelde vraag met je reactie. Geef je reactie op de vraag, hou het bondig en wees daarna stil… voor ’n volgende vraag. Ga dus niet opnieuw verder met je presentatie (want die was al afgelopen) en geef de vragenstellers ook écht de ruimte.

Succes en Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Stilte voor de storm

2 reacties

Begin even met stilte

Wanneer je voor publiek staat, begin dan niet onmiddellijk te spreken. Wees even stil en kijk je publiek aan. Daarmee bedoel ik niet het publiek als geheel, maar slechts één persoon tegelijk. Kijk hem of haar aan een blijf nog even stil. Er zijn ongetwijfeld nog mensen in je publiek aan het praten of op ’n andere manier nog niet beschikbaar voor jou. Dus neem even de tijd, dan komen ook zij beschikbaar.

Dit is ook ’n prima manier om je publiek stil te krijgen. Je geeft nl. zelf het voorbeeld van wat je wilt dat er gebeurt: Je geeft aandacht, want je wilt dat zij aandacht voor je hebben. Je bent stil, want je wilt graag dat zij ook stil zijn. Kortom, doe dát waarvan je wilt dat je publiek dat doet, voordat zij beschikbaar zijn om naar jou te luisteren.

Sta jij al vaker voor publiek, dan is dit misschien zelfs vreemd voor je. Of doe je dit al? Kijk je jouw publiek eerst in stilte aan, voordat je gaat spreken?

Voor jou als spreker heeft dit het voordeel dat je even kunt aankomen op het podium en bij je publiek. En voor je publiek geeft het de gelegenheid om te wennen aan jou. Zij zullen het feit dat je nog even niets zegt ervaren als vernieuwend, eigenwijs of afwijkend van veel van wat zij eerder hebben ervaren.

Succes en Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Eenvoud maakt krachtig

1 reactie

Eenvoudig spreken is niet iedereen gegeven, maar wel te leren. Wat niet eenvoudig gezegd kan worden is ingewikkeld gedacht. Ofwel, hoe ingewikkelder je woordkeuze, hoe minder mensen je kunnen volgen. Het gebruik van door iedereen begrijpelijke woorden maakt je extraordinary, zoals de Engelsen zeggen: extra gewoon of buitengewoon. Dit is helemaal het geval als je ingewikkelde materie in heldere bewoordingen kunt overbrengen.

Lezen of voorlezen
Het komt nogal eens voor dat sprekers hun tekst geheel uitschrijven en dit dan gaan voordragen. Het effect is dan dat je schrijftaal gaat spreken. Het is namelijk niet iedereen gegeven om in spreektaal te schrijven. Wat er gebeurt bij geheel uitgeschreven speech is de vorming van (te) lange zinnen en dat is bij spreken niet handig. Dan heb ik nog niet eens benoemd dat voorlezen geen speech is. Zie ook mijn Tip 2 over voorbereiding. Zo kan een lezing makkelijk een voorlezing worden en dat is net iets anders dan spreken in het openbaar.

Kijk eens naar de praatprogramma’s op TV en merk het verschil tussen de mensen met ingewikkelde woorden en mensen die het extra-gewoon houden. Waar gaat je voorkeur naar uit? Wie is volgens jou het meest charismatisch.

Bekende sprekers
Waarom zijn wetenschappers als Erik Scherder, Robert Dijkgraaf en Roos Vonk zo populair? Ze brengen ingewikkelde zaken op een voor bijna iedereen begrijpelijke manier naar voren. Ze gebruiken geen dure woorden waar het ook gewoon kan. Ze gebruiken in hun speeches geen lange zinnen. Dat alles maakt ze, naast hun onderwerpen, tot goede sprekers.

En wat de een kan, kan de ander leren. Dat hoeft niet in één dag, je hebt je rijbewijs ook niet in één dag geleerd. Neem er gerust wat tijd voor, oefen regelmatig in de praktijk en grijp dus elke kans aan om voor een groep te staan.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Gastblog Kledingstijl, etc.

Geef een reactie

Hieronder tref je een gastblog aan van Sandra Bolten over kledingkeuze, -kleur en -stijl, ook van belang bij spreken in het openbaar uiteraard.
–
Wat heb je nodig om jezelf authentiek, uniek en vergezeld van nog meer zelfvertrouwen te kunnen presenteren?

Met het Colour Me Beautiful concept wat ik aanreik kan iedereen zichzelf vergezeld van nog meer zelfvertrouwen presenteren op een authentieke en uniek manier, iedere dag weer. Een representatief uiterlijk is geen luxe, het is iets dat iedereen in zich heeft. Iedereen kan er representatief uitzien, ongeacht leeftijd, gewicht, budget, leefstijl en werkzaamheden.

Met de visie van Colour Me Beautiful, (een internationale organisatie) richt ik me op het adviseren van kleuren voor kleding, kledingstijl- en make-upadvies voor mannen en vrouwen, voor ieder mens, met elke leeftijd, elke uitstraling, elke huidkleur en elke achtergrond. Er is een duidelijk en overzichtelijk Colour Me Beautiful concept ontwikkelt waarmee ik inmiddels 25 jaar werk, mee ben opgeleid en gecertificeerd.  Met het Colour Me Beautiful concept kan ik je laten zien wat de kracht van jouw uitstraling is. Wat past bij jou, waar voel jij je prettig bij en wat zou je het liefst willen? Dat is waar ik je bij kan helpen.

Voor ieder mens binnen de multiculturele samenleving is het mogelijk kleuren voor kleding, kledingstijl en make-up te kiezen naar wens.
Wat heb je nodig om te kunnen functioneren. Jezelf kleden is een manier van communiceren. We stralen allemaal iets uit door onze manier van kleden en verzorgen. Klopt datgene wat je uitstraalt met jouw persoonlijkheid en wat er op dat moment nodig is voor een presentatie en elke andere situatie of atmosfeer en stemming?

Het Colour Me Beautiful concept is bedoeld om op een speelse en luchtige manier te kunnen ontdekken wat de verschillende mogelijkheden zijn voor het authentiek presenteren van jezelf en die aansluiten bij jou als uniek mens.

De kracht zit hem in het visualiseren en dat is wat ik je kan laten zien.  Het gaat om jou wie jij bent,  authentiek, uniek en vergezeld van nog meer zelfvertrouwen.

Tenslotte is de eerste indruk van bepalende aard voor het verdere verloop van een ontmoeting. Bijvoorbeeld voor een presentatie, sollicitatie, zakelijke ontmoeting van welke aard dan ook of een date. Het gaat om jou, wat bij jou past en werkt bij elke gelegenheid, kleurrijk of rustig. Ieder heeft een andere eigen unieke smaak en uitstraling. Dat is zo boeiend aan de mens. Ondersteund met het Colour Me Beautiful concept kun je ontdekken wat jouw smaak is en wat je er het best mee kunt doen.

Met hartelijke Colour Me Beautiful groet,
Sandra Bolten
{moeder, zus, dochter, kapster (43 jr), visagist (41 jr), ondernemer (34 jr) image consultant (25 jr), transformatief mediator (5 jr), authentiek presentator (3 jr), Directie ColourmeBeautiful Benelux (3 jr).}
www.sandrabolten.nl
www.colourmebeautiful.nl

Blijf ademen

Geef een reactie

Ademen. Ik heb er vast weleens over geschreven, maar waarschijnlijk slechts zijdelings. Laten we er maar eens wat dieper op ingaan dus.
Het lijkt zo simpel en we letten er vaak niet op, maar op een spannend moment kun je zomaar even stoppen met ademhalen. En spreken in het openbaar is voor veel mensen zo’n spannend moment. Ademen kun je op verschillende manieren doen: borstademhaling en buikademhaling. Ik hoef je vast niet te vertellen dat borstademhaling oppervlakkiger (hoger) is dan een buikademhaling. Maar, ga er eens op letten. Hoe adem je meestal in het dagelijks leven? Is het borst, ga dan eens na of je je daar wel rustig bij voelt. Ervaar eens hoe het voelt om naar je buik te ademen. En merk dan op dat buikademhaling je veel minder energie kost dan borstademhaling.

Je heb bij buikademhaling gewoon minder spieren nodig, dus kost het minder energie. Bovendien, en hier is de belangrijkste link met spreken in het openbaar, je wordt er rustiger van. Een van de valkuilen voor mensen met (grote of kleine) angst voor spreken in het openbaar is dat de ademhaling omhoog gaat en vaak sneller. En omdat ze van het podium af willen, gaan ze ook sneller praten….. waardoor je minder tijd hebt om adem te halen. Dat gaat jou natuurlijk niet (meer) gebeuren, want je leest nu dit artikel. 🙂

Tijdens de trainingen spreken in het openbaar met Speaking Circles komt ademen regelmatig ter sprake. Een van de oefeningen is nl. dat je voor je publiek staat, terwijl je alleen maar hoeft te ademen en je publiek aankijken…. zónder te spreken. Je ervaart dan ongetwijfeld je ademhaling (hoog/laag, snel/langzaam). Maar ook wanneer je wel spreekt is een rustige buikademhaling bevrijdend: je spreekt automatisch langzamer (rustiger) met voldoende tijd om te ademen. Voor jou goed, maar ook voor je publiek. Je publiek kan je absoluut beter volgen, wanneer je zo rustig spreekt.

Maar er gebeurt meer. Ervaar eens wat er gebeurt, wanneer je zo voor publiek gaat staan: Het publiek is vaak nog wat onderling aan het praten. Jij gaat daar staan en je zegt (nog) niets. Je staat rustig te ademen én kijkt dié mensen aan die al direct voor jou beschikbaar zijn. Let dan eens op hoe snel de hele zaal stil wordt.

Je hebt invloed op je publiek, simpelweg omdat je daar als voorbeeld vóór staat. Ben je zelf druk dan heeft dat invloed op je publiek, dat ook makkelijker druk zal zijn. Op dezelfde manier zal je publiek ook rustiger en aandachtiger zijn, wanneer jij dat bent.
Adem in, adem uit. Durf je dit niet zonder oefening in de praktijk te brengen, kom dan ’n keer naar een Speaking Circle om te ervaren, dat het echt werkt.

Wat doe jij met je ademhaling? Neem je er de tijd voor?

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Complimentendag

Geef een reactie

Het is weer complimentendag vandaag, dus leef je uit.

Geen blog vandaag maar een vraag:
Wanneer je mij een geschikt onderwerp stuurt m.b.t. spreken in het openbaar, waar ik (hier) niet eerder over heb verteld of geschreven in een v-blog, dan stuur ik jou als dank een verrassing.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Als je het leven over mocht doen

Geef een reactie

Deze Vlog is naar aanleiding van het boek “Als ik het leven over mocht doen” van de Australische Bronnie Ware (ISBN 9789400501966) en bevat mijn nieuwjaarswensen voor jou in 2016. Zij heeft een Top 5 van spijtpunten gevonden van mensen die op het punt staan te sterven. Wat kunnen wij er – jong of oud – nu al van leren? Kijk de Vlog en eronder heb ik deze Top 5 opgenomen.

De Top 5 volgens Bronnie Ware:
1. Ik zou willen dat ik de moed had gehad om een “waar” leven te leven, in plaats van het leven dat ánderen van mij verwachten.
2. Ik zou willen dat ik niet zo hard gewerkt had.
3. Ik zou willen dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten.
4. Ik zou willen dat ik in c o n t a c t was gebleven met mijn v r i e n d e n.
5. Ik zou willen dat ik mezelf had toegestaan om gelukkig te worden.

Reageren?
Wat is jouw punt op dit moment? Wat wil jij bereiken of veranderen vóórdat je sterft?

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Wereldwijd experiment

2 reacties

Dit keer geen vlog met mijn eigen kop, maar ter inspiratie een kort filmpje dat niet lang geleden is gepubliceerd. Het betreft een wereldwijd oogcontact experiment, georganiseerd door The Liberators International (Australië). In feite is het exact gelijk aan Relational Presence, zoals wij het kennen als een van de fundamenten van Speaking Circles: Aanwezig zijn in relatie met één ander. In dit filmpje draait het om een-op-een-contact, terwijl dit in Speaking Circles wordt uitgebouwd naar spreken in het openbaar. Nieuwsgierig? Kom dan naar ’n supervoordelige avondtraining om kennis te maken en het vervolgens in jouw wereld te verspreiden………

Voor zover ik je niet langs andere weg spreek of zie, wens ik je heel fijne feestdagen.
Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Achterstevoren

Geef een reactie

AchterstevorenHoe zou je leven eruit zien als je alles van tevoren zou weten? Of, hoe zou ’t je vergaan zijn als je toen had geweten wat je nu weet? Ofwel, het leven omgekeerd, achterstevoren.
Dit keer wil ik een metafoor met je delen, die ik zo’n 20 jaar geleden heb gekregen van een van mijn NLP-opleiders. De metafoor is van de hand van Robert Dilts:
Achterstevoren:

Er was eens een groep mensen, die ver weg van de aarde in de ruimte leefde. Deze mensen hadden ons op aarde gadegeslagen en besloten dat wij achteruit leven: Wij worden geboren, groeien op, werken ons hele leven hard en sterven op ’t eind.

Dus zij besloten ’t precies andersom te doen. Eerst sterven ze. Dan hebben ze dat alvast gehad. Vervolgens brengen ze de eerste paar jaar van hun leven door in een bejaardentehuis, moe en verveeld, geen zin meer hebbend. Ze lijken weinig contact te hebben met hun vrienden en familieleden.

Maar, naar mate ze opgroeien worden ze jonger en jonger. Hoe langer ze daar zitten, in ’t bejaardentehuis, hoe meer ze zich verbonden beginnen te voelen met hun medemensen, en hoe meer opgewonden ze worden. Uiteindelijk zijn ze oud genoeg om het bejaardentehuis te mogen verlaten. Iemand geeft hun een gouden handdruk en ze gaan aan ’t werk. In ’t begin vervelen ze zich; ze hebben alles al gedaan wat ze konden, er zijn geen vernieuwingen, ze worden mat en moe van hun werk. Maar hoe meer tijd ze in hun werk doorbrengen, hoe jonger ze worden. Ze krijgen steeds meer creatieve ideeën. En hoe meer belangstelling ze krijgen, des te enthousiaster verschijnen ze iedere dag op hun werk. Uiteindelijk is het een prachtig avontuur om naar het werk te gaan. En nét als ze dát punt bereiken, moeten ze hun werk verlaten en gaan ze studeren. Daar kunnen ze tijd besteden aan leren over zichzelf en kunnen ze zichzelf vinden.

In hun wereld zijn er geen protesten tegen oorlogen, want oorlogen vechten ze andersom. Ze vliegen met vliegtuigen achteruit over verwoeste stukken land. En als ze dat doen – over al die stukken land en brandende bomen vliegen – lijkt het haast of al die verwoesting opgezogen wordt in een kleine magische bol, die prachtige groene bomen, bloemen, mensen en gebouwen achterlaat. Het vliegtuig slokt de kleine kogel op en vliegt over vele gebieden, al die kleine kleine kogels in zichzelf opnemend. Dan landt ’t vliegtuig achteruit op een landingsbaan.  Mensen komen met kleine trucks en brengen de kleine kogels van verwoesting naar de fabriek, waar ze voorzichtig ontmanteld en uit elkaar gehaald worden. Andere mensen nemen al die onderdelen in trucks en brengen ze naar verschillende plaatsen, waar ze ze terug stoppen in de grond, waar ze nooit meer iemand pijn kunnen doen.

Als deze mensen doorgaan met jonger worden, gaan ze door een verwarrende tijd in hun adolescentie. Zij zijn zich niet zeker van hun identiteit. Ze hebben verwarrende ervaringen over wie ze zijn en over hun relaties met anderen. Maar omdat ze al hun ervaringen uit hun volwassenheid hebben en zich die kunnen herinneren, hebben ze voldoende hulpbronnen om hen door die tijd heen te helpen. Uiteindelijk komen ze in hun kinderjaren, waarin iedere dag hun ogen verder opengaan voor de wereld om hen heen. Hun energie groeit. Hun overtuigingen lijken zich te verbreden, ze worden opener en en opener en flexibeler iedere dag.

Dan brengen ze de laatste 9 maanden van hun leven in een warme omgeving door, waar in al hun behoeften en al hun wensen wordt voorzien. En ze sluiten het allemaal af als een stralende blik in iemands ogen !

Hoe zou jouw leven eruit zien, als het achterstevoren zou plaatsvinden?
Laat je reactie hier weten.

Hartelijke groet,
Stef

Afvallen… aankomen… afvallen… aankomen… afvallen

4 reacties

iStock_000001667800LargeAls je dit leest, denk je wellicht: huh, die Stef hoeft toch niet af te vallen. Dat klopt, maar ik kom de problematiek in mijn omgeving wel tegen én ik heb er ook ideeën over. Bovendien heb ik iemand beloofd om over die ideeën ’n keer iets te schrijven, bij deze dus. Hoe past dit nu in het plaatje van mijn werk mb.t. communicatie? Simpel: communicatie met jezelf is ook communicatie en dát is precies waar ik me op wil richten in dit artikel.

Voor alle tips in de sfeer van diëten, sportactiviteiten, en dergelijke kun je werkelijk overal terecht. Sonja Bakker vliegt je bij LIDL om de oren en ook de andere boeken zijn niet aan te slepen. Aan de ene kant van de straat moet je zijn om af te vallen, terwijl je aan de andere kant van de straat de kilo’s er weer bij kunt eten. En zo kun je het hele jaar door de straat heen en weer lopen met je gewicht.

Let wel, ik ga je niet vertellen dat je kunt afvallen door op de bank te hangen met snacks. Natuurlijk is sporten goed voor je, ongeacht of je ervan afvalt of niet. En gezond eten is natuurlijk ook geweldig, alleen in de vorm van dieet krijgt het ’n tijdelijk karakter, want je wilt niet levenslang op ’n dieet, toch. En daarnaast: wat voor de een supergezond is kan vergif zijn voor de ander.

Ik wil het geheel van de kilo’s en afvallen eens van een andere kant benaderen. We hebben nl. een flinke overcapaciteit aan onbenutte hersencellen tot onze beschikking: het onbewuste. Probeer maar eens  te fietsen, terwijl je je volledig bewust bent van élke beweging die daarvoor nodig is. Je komt ongetwijfeld geen meter vooruit.

Heb je weleens ’n mammoettanker gezien? In verhouding tot de onvoorstelbare lengte van zo’n schip zit er achterop ’n klein stuurhuis, waarvandaan het gevaarte bestuurd wordt. Stel je dan voor dat ons bewuste dat stuurhuis is en ons onbewuste het hele schip (en groter). Hoe zou ’t zijn als we dáár gebruik van kunnen maken bij afvallen, ofwel gewichtsbeheersing. Het onbewuste kan én weet véél meer dan we denken, ook als het gaat om gewichtsbeheersing, voeding, beweging en dergelijke. Het is dus zaak om met behulp van het stuurhuis (bewuste) de mammoettanker (onbewuste) een andere koers te laten varen. Geen dieet maar andere eetgewoonten, bijvoorbeeld.

In beginsel komt afvallen neer op iets kwijt willen waar je niet op gesteld bent. Dus ik stel voor om dat eens om te keren. Begin met jezelf te accepteren zoals je bent. Hoe? Bijvoorbeeld door je onbewuste regelmatig te voeden met de (affirmatie) uitspraak ik accepteer mezelf zoals ik ben. Voor meer informatie over affirmaties klik hier.

Ga daarna vaststellen hoeveel je in je nieuwe situatie wilt wegen en bepaal dat vooral realistisch. Stel daar dan ook een zeer realistische termijn of datum voor vast. Dan heb je een specifiek doel. Dat helpt want je komt bijvoorbeeld makkelijker en sneller in Parijs als je weet wanneer je dáár wilt zijn. Je volgende affirmatie kan dus bijvoorbeeld zijn: op 1 juli 2015 weeg ik xx kilo.

Met behulp van de tijdlijn (Time Line) zou je dit nog effectiever kunnen doen (door jouw doel(en) op je toekomst-tijdlijn te installeren), maar daar heb je wel iemand bij nodig. Time Line is een onderdeel van NLP. Mocht je zoiets willen doen, dan kun je bij mij in Amsterdam of Hoorn terecht. Ongetwijfeld kun je ook hier een collega vinden.

Succes en Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Wetenschappelijk verhalenverteller (vervolg)

Geef een reactie

In 2012 heb ik de eerste video (Ted-talk) van Brené Brown in mijn blog opgenomen. Zij heeft lange tijd wetenschappelijk onderzoek gedaan naar kwetsbaarheid, moed, authenticiteit en schaamte. Voor ’t geval je die niet hebt gezien, klik dan hier, en kijk pas daarna naar onderstaand vervolg erop.
In onderstaande video zegt Brené ergens: “Kwetsbaarheid is geen zwakte.” (vertaald)
Het is goed om je dat te realiseren. Als je voor een groep staat en je voelt je kwetsbaar, realiseer je dan dat je de moed hebt gehad om dát te doen, waarvan je dacht dat ’t nodig was of heel graag wilde. De moed om in het ongewisse te stappen………… en het tóch te doen. Je hebt dan m.i. gewoon recht op applaus, in ieder geval van mij. Ik kom hier vast nog wel ’n keer op terug.

Laat hier je reactie weten, oké.

Hartelijke groet,
Stef

Complimenten

6 reacties

Complimenten1 maart is het Nationale Complimentendag, dit jaar voor de 11e keer. Begonnen in Nederland, doen nu ook België en Noorwegen mee. Er is niets commercieels mee bedoeld, maar het draait volledig om persoonlijke aandacht en waardering. Wellicht heeft de bedenker ervan gedacht dat wij in ons dagelijks leven weinig scheutig zijn met complimenten. Dat verklaart misschien ook wel onze schuchterheid bij het geven ervan, maar ook bij het ontvangen. Onbekend maakt onbemind, dus laten we het makkelijker achterwege. Wil je lekker uit je comfortzone stappen, geef dan iedereen die je tegenkomt of spreekt vandaag een compliment, zolang het maar klopt. Klik hier voor wat nadere spelregels om het oké te houden, zowel voor jou als de ontvanger. En, beperk je niet alleen tot 1 maart, maar ga er daarna mee door natuurlijk. 🙂

Meer nog wil ik ingaan op de kant van de ontvanger van een compliment. Als we het niet zo gewend zijn om complimenten te ontvangen, dan hebben we al snel de neiging om het weg te wuiven. In de trant van ooh, het was geen moeite en dergelijke. En dat is nu juist het compliment niet ontvangen en dát ondergraaft de waardering die je voor jezelf hebt. Die waardering voor onszelf staat gemiddeld genomen toch al op ’n laag pitje, want niemand is zo kritisch op ons dan wijzelf. Daarnaast, met het niet-ontvangen van ’n compliment staat de gever ervan in de kou, want het compliment blijft maar wat in de lucht hangen, komt nergens aan.

AandachtEen voorbeeldje: stel, je bent heel erg goed in “X”, dan is de kans groot dat dát voor jou heel vanzelfsprekend is. Het gaat je zooo gemakkelijk af, dat je geen idee meer hebt hoe dat voor anderen kan zijn. Vandaar je reactie als oh, het stelde niets voor, of iets dergelijks. Maar voor die ander kan het wel iets heel bijzonders zijn, zodat het compliment volkomen op z’n plaats is. Er is dus als ontvanger een heel simpele reactie mogelijk, die te eenvoudig is voor woorden: dank je wel. En dat doet recht aan alles, het geven én het ontvangen van het compliment.
Tenslotte, focussen op iets positiefs is 8x effectiever dan focussen op iets wat niet oké is, zo is uit eerder onderzoek gebleken. Aan de slag dus met die complimenten.

Laat s.v.p. je reactie achter.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Van Oud naar Nieuw

2 reacties

2013Op Oudejaarsdag, te midden van het geknal in de wijk, terwijl de kat ’n veilig heenkomen heeft gezocht in het trappenhuis, zit ik ’n beetje te mijmeren over het afgelopen jaar en het komende jaar…….. en als ik weer verder schrijf is het ineens middag op 1 januari na het traditionele nieuwjaarsconcert in Wenen……

Voor 2013 wens ik je een inspirerend jaar, vrede met jezelf en anderen, dat je kunt veranderen wat veranderbaar is, dat je kunt accepteren wat onveranderbaar is, én de wijsheid om het onderscheid tussen die twee te weten.

Wat is veranderbaar en wat niet, in relatie tot het onderwerp spreken in het openbaar ? Om eens op één element in te gaan: de werkelijkheid is een feit, het publiek is daar en het enige waar verandering mogelijk is ben JIJ. We zien de wereld niet zoals die is, maar zoals we zijn. Dat heb je vast al eerder gelezen of gehoord. In veel situaties van opwinding of spanning vallen we terug op automatische patronen.
Dat brengt met zich mee dat we de strengheid waarmee we naar onszelf kijken en onszelf beoordelen of zelfs veroordelen ook projecteren op ons publiek, dat er naar ons idee dus net zo over zal denken als wij. En dát is natuurlijk gewoon níet waar. De werkelijkheid is dat het publiek zijn eigen dingen over jou denkt en ik durf je te verzekeren dat dat vrijwel altijd veel positiever is dan wat jij over jezelf denkt.

Hoe meer je in het NU bent, hoe meer je bovengenoemde automatische patronen kunt loslaten en juist dát is één van de effecten van Speaking Circles.

Hoe doorbreek jij die automatische patronen ?
Hoe blijf jij voor een groep in het nu ?
Plaats s.v.p. een reactie en laat ’t weten.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

 

Waar praat je niet graag over?

Geef een reactie

Geïnspireerd door de video van Brené Brown (hieronder weergegeven op 26 november 2012), wil ik het met je hebben over kwetsbaarheid, moed, authenticiteit, schaamte en angst.
Over angst en moed heb ik eerder geschreven in “Heldhaftig” van 16 oktober 2012, in die zin van ergens angst voor hebben en het dan tóch doen.
Brené Brown heeft het in haar video over schaamte die je kunt uitleggen als angst voor het verbreken van de verbinding, de verbinding met anderen waar we allemaal van nature naar streven. Om verbinding te realiseren moeten we onszelf toestaan volledig gezien te worden, feitelijk in de spotlights van anderen staan. En daar komt moed weer om de hoek kijken: de moed om onvolmaakt te zijn en onszelf daarin volledig accepteren. Dus kwetsbaar en authentiek.

Van cursisten heb ik nogal eens gehoord dat zij er op hun werk niet over spraken wanneer zij een workshop of cursus spreken in het openbaar gingen volgen. Uit schaamte soms, want dat moet je toch gewoon kunnen? Of angst wellicht, voor afwijzing? Mogelijk tot dat moment niet wetend, dat het grootste deel van de mensen niet graag op deze manier in het middelpunt van de belangstelling staat. Je bent dus niet de enige. Hoe minder je erover praat, hoe meer last je er van hebt. En hoe harder je vecht tegen de angst of schaamte, hoe groter het is of kan worden. Want waar je flink energie in steekt (=hard tegen vechten), daar krijg je meer van.

Ik wil je hier nadrukkelijk uitnodigen om te reageren:
–
Praat je hier weleens over, op ’t werk? met vrienden? Hoe reageren die anderen? Of, waarom praat je er juist niet over? Wat belemmert je om er open over te praten?

Hartelijke groet,
Stef

Apporteren

Geef een reactie

Hij piept en kijkt me langdurig met zijn hondstrouwe ogen aan, alsof ie ook ’n Speaking Circle heeft gevolgd.
Ik zit op kantoor en hij is zijn balletje komen brengen. Of ik dat even de trap af wil gooien. Dat kan vanuit kantoor en dan knalt ’t balletje, kaatsend door ’t trappenhuis, naar de huiskamer. Hij sprint erachteraan, spoort ’t balletje op, en komt er meteen weer mee naar boven. Dit gaat zo’n keer of 20-30 door tot ik ’t redelijk zat begin te worden. Want telkens legt hij ’t balletje naast m’n stoel, gaat liggen en laat van zich horen, kijkt me aan alsof ie wil zeggen “doe ’t dan”. Als ik dan ’t balletje pak, springt ie al in de starthouding om de trap af te spurten. Toen híj ’t kennelijk ook zat was, kwam ie zonder balletje naar boven en dook in z’n mandje, Patty, de macho en Siamees van geboorte.