Lang, lang geleden heb ik bijna ’n half jaar gewerkt (als boekhouder) bij de UvA, 
Faculteit Psychologie, voordat ik naar het echte werk in de accountancy vertrok. Samen met een collega, mijn baas, zat ik op ’n kamer ieder aan ons bureau voor het raam. Op ’n dag kwam iemand binnen met ’n emmer en ik wilde al opstaan om hem de ruimte te geven om de ramen te lappen……. toen mijn collega gebaarde dat ik kon blijven zitten. Uitleg volgde later: het bleek een van de professoren te zijn….. die dus in plaats van een tas een emmer gebruikte om zijn spullen te vervoeren. Mijn model van de wereld had me dus flink pootje gelicht, want in dat model was een man met een emmer een glazenwasser.
Als je nu denkt dat zoiets je juist of uitgerekend kan overkomen in een Faculteit Psychologie, dan is dat ook weer ’n vooroordeel.
Tot zo’n vooroordeel komen we heel makkelijk door blindelings ons model van de wereld te volgen, uiteraard zonder eerst beoordeeld te hebben of ons model wel klopt op dat punt.
Ons model van de wereld, hoe we tegen de wereld aankijken, bouwt zich op vanaf onze geboorte met alles wat we ervaren en beleven. Ook onze opvoeders spelen daarin ’n belangrijke rol en natuurlijk de omgeving waarin we zijn opgegroeid.
Bij het hebben van een Oordeel is er weliswaar meer informatie beschikbaar, maar ook daarbij speelt ons model van de wereld een zeer belangrijke rol. We hebben vaak een oordeel over iets of iemand, als dat iets of die persoon niet in lijn is met 
wat opgeslagen is in ons model van de wereld. Lees ook mijn eerdere artikel Projectie of Waarneming. Zowel een vooroordeel als een oordeel zegt dus aanzienlijk meer over onszelf dan over de ander.
Laten we eens kijken naar ’n beeld van oordelen: in feite wijzen we met één vinger naar iets of iemand anders, terwijl gelijktijdig 3 vingers terugwijzen naar onszelf. Van oordelen kunnen we dus behoorlijk veel leren………. over onszelf, zolang we maar zoveel mogelijk kijken naar die 3 terugwijzende vingers. Al doende breiden we ons model van de wereld uit. Succes.
Hartelijke groet,
Stef
Hoi Stef 😀
Mooie anekdote, die van de emmer,…laat nu net vandaag bij mij in de straat de glazenwasser zijn maandelijkse rondje aan het doen zijn… 😉
Volgens mijn eigen model van de wereld is het lappen van de ramen ook altijd symbolisch voor het zicht, het visuele, het kijken met de ogen, het in-zicht, en dus het verhelderen van mijn eigen zicht op de dingen. Zie ik het wel helder, zie ik het wel goed…?
Bedankt voor je artikel en blog ! Ik sta weer op scherp .. 😉 ha ha
Vriendelijke groeten, Niels
Hi Niels,
Bedankt voor je reactie. Mooie toevalligheid.
Hartelijke groet,
Stef