Categoriearchief: Communicatie

Dag van de arbeid

Geef een reactie

Dag van de arbeid, 1 mei, is in bijna heel Europa een officiële feestdag…….. behalve o.a. in Nederland. Hoewel, de banken in Nederland doen mee met de rest van Europa en werken op 1 mei niet.

Arbeid en Relational Presence®
Over Relational Presence schreef ik hier voor het eerst op 26 juni 2008 en meer recent op 30 mei 2017. Sinds het begin is er veel arbeid verricht om Relational Presence op de kaart te zetten in Nederland en Europa. Met als nieuwe fase het Relational Presence Network, een in Nederland gevestigde Stichting. Het doel hiervan is om Relational Presence verder in de wereld te verspreiden. Bijna 40 Europese gecertificeerde facilitators zijn bij dit Netwerk aangesloten om deze arbeid te verrichten. Sinds enige tijd mogen wij een ® toevoegen aan Relational Presence®.

Verspreiding van Relational Presence
Er is in die afgelopen jaren veel arbeid voor verricht en dat zal de komende jaren ook wel het geval zijn. Waarom? Omdat wij vinden dat de wereld ’n stuk vriendelijker zal zijn, als Relational Presence alom bekend, geliefd én in gebruik is bij communicerende mensen. En dát zijn we natuurlijk allemaal, want je kunt niet niet communiceren. Ook Relational Presence zelf is arbeid. Je moet er echt iets voor doen om je dit eigen te maken en te integreren in je leven. In het dagelijks leven communiceren we op allerlei manieren en echt niet altijd mét Relational Presence. Denk maar aan ’n moment dat je koffie aan het zetten bent  en en passant aan de ander vraagt of er suiker of melk nodig is. Je aandacht is op z’n moment verdeeld tussen koffie zetten en die ander. Maar echt communiceren mét Relational Presence is er met volle aandacht en blik zijn met die ander.

Wat ooit begonnen is met Speaking Circles als remedie tegen spreekangst is met Relational Presence als belangrijkste fundament van Speaking Circles uitgegroeid tot een methodiek die communicatie tussen mensen in ruimste zin bevordert.

Wil je hiermee kennis maken of juist méér van, kijk dan in de agenda: Er zijn nieuwe trainingen in het najaar gepland.

Succes en Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Voorstelrondjes

8 reacties

Ken je dat? Je zit in een groep, vergadering of wat voor bijeenkomst dan ook, en er begint ’n voorstelrondje. Ook zo’n hekel aan voorstelrondjes? Het is vaak het minst belangwekkende deel van de bijeenkomst. De meeste mensen willen er snel vanaf zijn. Dus vertellen ze zo kort mogelijk de dingen waar je niet naar zou willen luisteren.

Ik heb eens gelezen of gehoord dat de leiders van bijeenkomsten met zulke voorstelrondjes beginnen om niet zélf te hoeven beginnen. Dat zal, hoop ik, maar voor ’n (klein) deel waar zijn.

In dit artikel wil bepleiten om voorstelrondjes achterwege te laten óf zodanig anders te doen, dat het ook functioneel is m.b.t. het doel van de bijeenkomst. Twee voorbeelden, die ik zelf heb meegemaakt:
– Tijdens een auditietraining voor acteurs, waaraan ik van ’n goede vriendin-Castingdirector mocht meedoen, ging het als volgt. Elke deelnemer moest zichzelf voor de camera in ’n bepaalde korte tijd voorstellen, máár je eerste 2 woorden moest “mijn moeder” zijn. Dat zet zodanig de toon dat elke mogelijke saaiheid bij voorbaat is uitgesloten en spreekt bovendien je improvisatievermogen aan. Geen wonder dus, dat ik er na zo’n lange tijd nog steeds met plezier aan terugdenk. Het is functioneel én past perfect in het doel van de dag.
– Kort nadat Martin van der Meulen was gestart met trainingen Geweldloze Communicatie hebben we ’n uitwisseling gedaan (hij ’n dag bij mij en ik ’n dag bij hem). Nadat Martin kort iets had verteld, zette hij ons in 2-tallen aan het werk met de opdracht om de ander over jezelf te vertellen en je aldus voor te stellen, over en weer. Terug in de kring moest je jouw partner uit het 2-tal aan de groep voorstellen. Oeps, had je wel goed geluisterd daarnet? Heel functioneel in het kader van de dag. Luisteren is nl. ’n heel belangrijk deel van communicatie, geweldloos of niet. Voor Geweldloze Communicatie kan ik je Martin trouwens warm aanbevelen.

Wel of geen voorstelrondje in jouw bijeenkomst? Dat is de vraag. Bedenk dus of het iets toevoegt aan de bijeenkomst en als het dan toch nodig is, doe het dan eens radicaal anders. Vergeet de standaardrondjes.

Even terug naar het begin. Ook zo’n hekel aan voorstelrondjes? Bij Speaking Circles met als belangrijkste ingrediënt Relational Presence doe ik niet aan voorstelrondjes, maar aan het eind van de training ben je daar wél klaar voor. 🙂

Succes en Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Projectie of waarneming

8 reacties

Het erkennen van een projectie is als het zetten van een spotlight op een schaduwplek.

Iedereen neemt de wereld waar op zijn eigen manier, door zijn eigen unieke bril, ja jij en ik ook. Anders gezegd, we zien de wereld niet zoals die is, maar zoals wij zijn.

Dat betekent dat wij door onze unieke en persoonlijke bril naar de wereld om ons heen kijken. Met die unieke bril wordt alles gefilterd naar wat wij zelf kennen én meegemaakt hebben. Dat heeft als gevolg dat wij maar al te zeer geneigd zijn om oude en niet meer van toepassing zijnde ervaringen op nieuwe gebeurtenissen en mensen te plakken, andere woorden voor projecteren. Het proces van projecteren voltrekt zich grotendeels onbewust, hetgeen niet zo verwonderlijk is wanneer we bedenken dat in het algemeen slechts 5% van ons handelen zich bewust voltrekt en voor 95% onbewust.

We projecteren dus ons innerlijk op een scherm buiten ons, waarbij de mensen om ons heen als projectiescherm fungeren. We ergeren ons bijvoorbeeld aan iemand en dat kán iets zeggen over die ander maar het zál iets zeggen over onszelf. De eigenschap waaraan we ons ergeren in die ander is een eigenschap in onszelf, die we in onszelf niet erkennen of zelfs veroordelen. Het is natuurlijk ook niet gemakkelijk te erkennen dat we zelf óók zo’n irritante eigenschap hebben.

Bij projecteren kun je je bijvoorbeeld behoorlijk ergeren aan een collega die jij arrogant noemt, omdat je van mening bent dat die collega zo overdreven graag in het middelpunt van de belangstelling staat.
Een heel reële mogelijkheid is dat je zelf óók arrogant bent. Je ziet wel de splinter in andermans oog, maar niet de balk in je eigen oog. Uiteraard wil je dit meestal niet van jezelf weten! Er is moed voor nodig om bij jezelf te rade te gaan en te (h)erkennen dat arrogantie ook een deel van jou kan zijn.
Maar ook is het mogelijk dat je je ergert omdat je, na eerlijk zelfonderzoek, niet arrogant bent, maar dat je er méér van zou kunnen gebruiken. Dan noem je de gewilde eigenschap uiteraard niet arrogant maar bijvoorbeeld zelfverzekerd.
Een derde mogelijke uitleg omvat de eerste twee verklaringen. Je bent arrogant en je durft dat ook te erkennen. Daarnaast kun je meer behoefte hebben aan zelfverzekerdheid en verberg je je onzekerheid met arrogant gedrag.
De manier waarop en de context waarin we zo’n irritante eigenschap zelf ook hebben, kan zo anders zijn dan bij de persoon waaraan we ons ergeren, dat we soms flink wat moeite moeten doen om een en ander bij onszelf te herkennen. We willen natuurlijk niet vergeleken worden met die persoon, waaraan we ons zo verschrikkelijk ergeren. We moeten voorbij de persoon kijken naar de eigenschap waaráán we ons zo ergeren.

Alle verklaringen laten zien hoe de projectie van ergernis op een ander zijn oorsprong heeft in de manier waarop wijzelf in elkaar zitten en tegen onszelf aankijken. We denken bij voorbeeld, dat ons publiek of de mensen om ons heen precies zo over ons oordelen als wij over onszelf oordelen.
Bij spreken in het openbaar is projecteren een proces dat ons flink in de weg kan zitten, daar we niet meer kunnen luisteren zonder het geprojecteerde filter en niet meer kunnen waarnemen wat is.

Succes en hartelijke groet,
Stef de Beurs

Gratis oefenplek

2 reacties

Als je een relatie of goede vriend(in) hebt, dan maakt communicatie een belangrijk onderdeel van jullie samenzijn uit. Ontdek wat het met je relatie doet als je echt vanuit je hart communiceert. Deel zo wat je wilt vanuit je gevoel. Zeg vanuit je hart wat je wilt, denkt en nodig hebt. En komt de boodschap aan zoals je hem bedoeld hebt? Heb zo letterlijk oog voor elkaar en zie elkaar op een vernieuwende manier. Luister eens anders naar elkaar, door elkaar volledig te laten uitpraten. Of onderzoek hier je irritante luistergewoonten.

Tijdens Speaking Circles wordt spelenderwijs eveneens aandacht besteed aan bovengenoemde en andere basisprincipes van communicatie. Stilte, luisteren, voelen, verbinding (ogen) en waarneming/oordeel zijn enkele van die basisprincipes van communicatie. Spreken vanuit je Hart is tevens jezelf zijn en jezelf accepteren en verbinden, eveneens belangrijke aspecten van een liefdevolle en effectieve communicatie tussen partners.

Weet je nog hoe je als pas verliefd stel uren naar elkaar kon luisteren? Na verloop van tijd en naarmate je elkaar beter leert kennen, kunnen irritante luistergewoonten (weer) de kop opsteken. We gaan vaker invullen wat de ander nog van plan is te vertellen. Ook hebben we eerder de neiging elkaar te onderbreken, allemaal niet zo handige communicatiemethoden.

Met Relational Presence als fundament van Speaking Circles kun je ervaren hoe je je echt met elkaar verbindt, hoe je echt bij elkaar aanwezig bent en hoe je in volledige aandacht met elkaar communiceert.

Wanneer je deze ervaring meeneemt naar je relatie, heb je een gratis oefenplek én verbeter je je relatie!

Succes en hartelijke groet,
Stef de Beurs

Relational Presence 2

Geef een reactie

Kleine kinderen kennen het nog……..

Eerder heb ik ook over Relational Presence (RP) geschreven, het belangrijkste fundament van Speaking Circles en m.i. ook van spreken in het openbaar. Met Relational Presence doelen wij op aanwezig zijn in relatie met een ander. In verbinding zijn met jezelf én die ander.

Laten we dit keer eens kijken wat het je kan opleveren (en mij ook opgeleverd heeft), bij spreken in het openbaar, en vooral ook bij andere situaties waarin communicatie een rol speelt.

Van vluchtig naar intens, van afstand naar verbinding
Wat het mij – en inmiddels ongetwijfeld veel anderen – heeft opgeleverd is intenser contact en verbinding met anderen. Wanneer je aanwezig bent in contact met een ander verdwijnt vluchtigheid en verschijnt intensiteit.

Groter NU
Verleden en toekomst verdwijnen naar de achtergrond, wanneer je middels RP in het NU aanwezig bent in verbinding met jezelf en de ander. Het verleden kan flink in de weg zitten en angst speelt zich altijd in de toekomst af, niet in het NU. NU is een groot cadeau voor jezelf én de ander waarmee je op dat moment in contact bent. Voor NU hoef je echt niet op ’n berg te gaan zitten mediteren. Middels RP kun je je NU uitbreiden.

Van wachten naar luisteren
Veel mensen wachten tot er ruimte ontstaat om te reageren of iets te vertellen. Zij kunnen zomaar invallen op het moment dat je even ademhaalt. Het kan mij ook nog weleens gebeuren, als ik even niet attent ben….. en dat is dan op zo’n moment dat er even geen RP is. Relational Presence leidt naar echt luisteren en anders luisteren leidt je naar anders spreken. Anders luisteren in RP is ook een cadeau aan de spreker, die zich werkelijk gehoord voelt.

Relatie gaat vóór inhoud
Met RP geef je aan dat je de relatie belangrijker vindt dan de inhoud. De relatie schept ruimte en een kanaal voor de inhoud die volgt. De luisteraar staat meer open voor jouw inhoud en jij als spreker staat meer open voor reacties van je publiek of de ander.

Publiek wordt partner
Middels RP spreek je niet tégen je publiek maar mét je publiek, hoewel je vast niet wilt dat je publiek massaal gaat terug praten. Dat zal ook niet snel gebeuren, maar de ervaring is anders. De relatie is intiemer, ook als het onderwerp dat niet is.

Zoals je ziet gaan de voordelen van Relational Presence zowel voor de spreker als de luisteraar hand in hand. Met RP beïnvloed je jezelf als luisteraar maar ook als spreker……….. op jouw weg naar vrijheid op het podium én in je leven.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Als je het leven over mocht doen

Geef een reactie

Deze Vlog is naar aanleiding van het boek “Als ik het leven over mocht doen” van de Australische Bronnie Ware (ISBN 9789400501966) en bevat mijn nieuwjaarswensen voor jou in 2016. Zij heeft een Top 5 van spijtpunten gevonden van mensen die op het punt staan te sterven. Wat kunnen wij er – jong of oud – nu al van leren? Kijk de Vlog en eronder heb ik deze Top 5 opgenomen.

De Top 5 volgens Bronnie Ware:
1. Ik zou willen dat ik de moed had gehad om een “waar” leven te leven, in plaats van het leven dat ánderen van mij verwachten.
2. Ik zou willen dat ik niet zo hard gewerkt had.
3. Ik zou willen dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten.
4. Ik zou willen dat ik in c o n t a c t was gebleven met mijn v r i e n d e n.
5. Ik zou willen dat ik mezelf had toegestaan om gelukkig te worden.

Reageren?
Wat is jouw punt op dit moment? Wat wil jij bereiken of veranderen vóórdat je sterft?

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Gedicht over Luisteren

10 reacties

Volgens mij heb ik dit nog niet eerder hier opgenomen, het gedicht Luisteren van Leo Buscaglia, dus bij deze:

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen
waarom ik iets niet zo moet voelen als ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij denkt dat jij iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.

Misschien is dat de reden
waarom voor sommige mensen bidden werkt,
omdat God niets terugzegt
en hij geen adviezen geeft
of probeert dingen voor je te regelen.

Hij luistert alleen maar
en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uitkomt.

Dus, alsjeblieft,
luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.

En als je wilt praten,
wacht dan even
en ik beloof je dat ik op mijn beurt
naar jou zal luisteren.

Tot zover Leo Buscaglia.

Reageren?  Ik zeg: Doen.

Hartelijke groet,
Stef

 

 

Afvallen… aankomen… afvallen… aankomen… afvallen

4 reacties

iStock_000001667800LargeAls je dit leest, denk je wellicht: huh, die Stef hoeft toch niet af te vallen. Dat klopt, maar ik kom de problematiek in mijn omgeving wel tegen én ik heb er ook ideeën over. Bovendien heb ik iemand beloofd om over die ideeën ’n keer iets te schrijven, bij deze dus. Hoe past dit nu in het plaatje van mijn werk mb.t. communicatie? Simpel: communicatie met jezelf is ook communicatie en dát is precies waar ik me op wil richten in dit artikel.

Voor alle tips in de sfeer van diëten, sportactiviteiten, en dergelijke kun je werkelijk overal terecht. Sonja Bakker vliegt je bij LIDL om de oren en ook de andere boeken zijn niet aan te slepen. Aan de ene kant van de straat moet je zijn om af te vallen, terwijl je aan de andere kant van de straat de kilo’s er weer bij kunt eten. En zo kun je het hele jaar door de straat heen en weer lopen met je gewicht.

Let wel, ik ga je niet vertellen dat je kunt afvallen door op de bank te hangen met snacks. Natuurlijk is sporten goed voor je, ongeacht of je ervan afvalt of niet. En gezond eten is natuurlijk ook geweldig, alleen in de vorm van dieet krijgt het ’n tijdelijk karakter, want je wilt niet levenslang op ’n dieet, toch. En daarnaast: wat voor de een supergezond is kan vergif zijn voor de ander.

Ik wil het geheel van de kilo’s en afvallen eens van een andere kant benaderen. We hebben nl. een flinke overcapaciteit aan onbenutte hersencellen tot onze beschikking: het onbewuste. Probeer maar eens  te fietsen, terwijl je je volledig bewust bent van élke beweging die daarvoor nodig is. Je komt ongetwijfeld geen meter vooruit.

Heb je weleens ’n mammoettanker gezien? In verhouding tot de onvoorstelbare lengte van zo’n schip zit er achterop ’n klein stuurhuis, waarvandaan het gevaarte bestuurd wordt. Stel je dan voor dat ons bewuste dat stuurhuis is en ons onbewuste het hele schip (en groter). Hoe zou ’t zijn als we dáár gebruik van kunnen maken bij afvallen, ofwel gewichtsbeheersing. Het onbewuste kan én weet véél meer dan we denken, ook als het gaat om gewichtsbeheersing, voeding, beweging en dergelijke. Het is dus zaak om met behulp van het stuurhuis (bewuste) de mammoettanker (onbewuste) een andere koers te laten varen. Geen dieet maar andere eetgewoonten, bijvoorbeeld.

In beginsel komt afvallen neer op iets kwijt willen waar je niet op gesteld bent. Dus ik stel voor om dat eens om te keren. Begin met jezelf te accepteren zoals je bent. Hoe? Bijvoorbeeld door je onbewuste regelmatig te voeden met de (affirmatie) uitspraak ik accepteer mezelf zoals ik ben. Voor meer informatie over affirmaties klik hier.

Ga daarna vaststellen hoeveel je in je nieuwe situatie wilt wegen en bepaal dat vooral realistisch. Stel daar dan ook een zeer realistische termijn of datum voor vast. Dan heb je een specifiek doel. Dat helpt want je komt bijvoorbeeld makkelijker en sneller in Parijs als je weet wanneer je dáár wilt zijn. Je volgende affirmatie kan dus bijvoorbeeld zijn: op 1 juli 2015 weeg ik xx kilo.

Met behulp van de tijdlijn (Time Line) zou je dit nog effectiever kunnen doen (door jouw doel(en) op je toekomst-tijdlijn te installeren), maar daar heb je wel iemand bij nodig. Time Line is een onderdeel van NLP. Mocht je zoiets willen doen, dan kun je bij mij in Amsterdam of Hoorn terecht. Ongetwijfeld kun je ook hier een collega vinden.

Succes en Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Mieren en hersencellen

Geef een reactie

Tijdens onze vakantie werd ik geïnspireerd door het gedrag van mieren voor onze tent in Zuid-Frankrijk.

Een stukje brood van ongeveer een kubieke centimeter werd in ’n uur tijd volledig afgebroken en het nest binnengesleept, vaak in stukken groter dat ze zelf zijn.
Nu is het zo dat één enkele mier absoluut geen indrukwekkende prestatie levert, behalve het feit dat hij grotere objecten en gewichten kan tillen dan zichzelf. Dat is dan weer wél een prestatie van formaat. Maar zet eens ’n paar duizend (of miljoen) mieren bij elkaar en er ontstaat een intelligent systeem van samenwerking en communicatie, zonder dat er eentje de leiding neemt.

Een vergelijking met onze hersencellen is zo gek nog niet: Eén hersencel maakt geen deuk in ’n pakje boter en is redelijk dom. Neem nu eens 86 miljard hersencellen samen (gemiddelde mens) en stop ze in een een schedel, dan heb je toch ’n zekere mate van intelligentie. Ze communiceren met elkaar middels boodschapperstofjes en zo kunnen we met het geheel van al die cellen samen keuzes maken, boodschappen doen, elkaar herkennen, beslissingen nemen en zelfs nadenken.

En bij die laatste complexe mogelijkheid – nadenken – wil ik even stilstaan in relatie tot spreken in het openbaar. Stel, je staat voor een groep en je wilt dat je publiek aan je lippen hangt, dat je verbinding met je publiek hebt. Toch? Dan is het zaak om zo min mogelijk of niet na te denken. Nadenken haalt je uit de verbinding met je publiek én uit de flow van je verhaal. Maar ja, dat is even makkelijk gezegd. Het is belangrijk om te ervaren dat je zonder nadenken zinnige dingen kunt zeggen. Natuurlijk is het wennen in het begin, net als fietsen in het begin oefenen en wennen is. Het is ook een kwestie van erop leren vertrouwen dat je verhaal er soepel uitkomt, wanneer je niet nadenkt. Kortom, bij spreken in het openbaar kunnen we wel met wat minder hersencellen toe.

Wat is jouw persoonlijk ervaring met nadenken, wanneer je voor een groep staat?
Laat je reactie hier achter.

Hartelijke groet,
Stef

Luistermo(nu)mentje

4 reacties

LuisterIn dit blog wil ik een verhaal met je delen van circa 130 jaar geleden.

In het verhaal proberen een eenvoudig geklede man en zijn vrouw een afspraak te maken met de president van de universiteit van Harvard. De secretaresse van de president oordeelde onmiddellijk dat dergelijke provinciaaltjes niets te zoeken hadden op Harvard, en vertelde hen dat de president het te druk had om hen te ontmoeten. Toen ze beslist wilden wachten, besefte de secretaresse dat ze een afspraak met hen zou moeten maken, omdat ze anders de hele dag zouden blijven.

Toen het echtpaar eindelijk toegelaten werd tot het kantoor van de president, legde de vrouw meteen uit dat hun zoon een jaar op Harvard had gezeten en er gelukkig was geweest. Hij was omgekomen bij een ongeval, en het echtpaar wilde een monument voor hem oprichten op het terrein van de universiteit.

De president verwierp het voorstel onmiddellijk en legde uit dat Harvard eruit zou gaan zien als een begraafplaats als iedereen een monument zou oprichten voor overleden ex-studenten. De vrouw legde uit dat zij Harvard een gebouw wilden geven, en geen monument. De president sloeg zijn ogen ten hemel en zei tegen het echtpaar dat zij vast niet wisten hoe duur gebouwen waren. Hij vroeg hen of zij zich realiseerden dat de gebouwen van Harvard meer dan zeveneneenhalf miljoen dollar kostten.

Toen het echtpaar het kantoor verliet zei de vrouw tegen haar echtgenoot, binnen gehoorsafstand van de president: “Als een universiteit oprichten zo goedkoop is, moeten we er misschien zelf maar eentje beginnen”.  Meneer en mevrouw Leland Stanford verlieten Harvard die dag en reisden naar Palo Alto in Californië, waar zij de beroemde universiteit van Stanford oprichtten, ter nagedachtenis aan hun zoon.

Het verhaal komt uit het boek De kracht van Luisteren van Larry Barker en Kittie Watson en het waarheidsgehalte ervan wordt op de website van Stanford ontkracht. Echter, het verhaal illustreert wel treffend de mogelijke gevolgen van bevooroordeeld luisteren.

Heb jij weleens iets geks meegemaakt als gevolg van slecht luisteren?
Laat het hier weten.

Voor 2014 wens ik je een luisterend oor.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Gehoord worden begint met Luisteren

10 reacties

LuisterenLuisteren wordt vaak als vanzelfsprekend beschouwd. Sterker nog, er wordt zelfs niet vaak over gesproken. Waar wij mensen nogal makkelijk tegenaan lopen is, dat onze aandacht snel verslapt, als we aan het luisteren zijn. Iemand vertelt ons iets en terwijl we (denken dat we) luisteren gaan onze gedachten al op de loop met het verhaal. Onze eigen interpretaties van hetgeen verteld wordt gaan bijvoorbeeld een belangrijker rol spelen. Al doende kunnen we al snel toe zijn aan de behoefte om die eigen interpretaties – onze eigen verhalen – te gaan vertellen……..terwijl de spreker van dat moment nog niet klaar is met zijn verhaal. Ondertussen hebben wij ’n mogelijk belangrijk deel gemist. Deze vorm van luisteren noem ik wel eens wachten, nl. wachten tot we zelf het woord kunnen nemen. Wel heel begrijpelijk, maar ook erg jammer. Want het doet geen recht aan diegene waarnaar we op dat moment niet volledig hebben geluisterd.

De grootste uitdaging is dus onze aandacht te richten op waar we mee bezig zijn – luisteren – met opmerkzaamheid en concentratie. Dit betekent dat we bij luisteren proberen onze eigen gedachten aan de kant te zetten, zodat we ons volledig kunnen richten op de spreker van dat moment. Krachtige en effectieve communicatie begint met vol aandacht luisteren.

Een heel inspirerend boek over luisteren is “De kracht van Luisteren” * van Larry Barker en Kittie Watson. De Nederlandse editie dateert uit 2001, maar is nog steeds actueel. Zij hebben voor hun boek veel onderzoek gedaan en daaruit is o.a. een TopTien voortgekomen over irritante luistergewoonten, die ik gezien het bovenstaande met je wil delen:

Toptien van irritante luistergewoonten:
1.      De spreker in de rede vallen.
2.      De spreker niet aankijken.
3.      De spreker opjagen en hem het gevoel geven dat hij de tijd van de luisteraar verspilt.
4.      Belangstelling tonen voor iets anders dan het gesprek.
5.      Vooruitlopen op de spreker en diens gedachten afmaken.
6.      Niet reageren op verzoeken van de spreker.
7.      “Ja maar…..” zeggen, alsof de luisteraar al besloten heeft wat hij denkt.
(Ja maar is hetzelfde als nee, een ontkenning)
8.      Het verhaal van de spreker overtreffen (overnemen) met “Dat doet me denken aan die keer…….” of  “Dat is nog niks, moet je horen toen…..”
9.      Vergeten wat eerder besproken was.
10.    Te veel vragen stellen over details.

Hiermee wil ik je inspireren om je eigen luistervaardigheden eens onder de loep te nemen. Niet alleen kom je meer aan de weet, als je vollediger luistert. Je deelt ook cadeautjes uit aan de mensen waarnaar je luistert. Voor eventuele bezwaren als “ja maar, anderen moeten ook naar mij luisteren”, wil ik afsluiten met een waarheidsgetrouwe spreuk:

Naar degene die het beste luistert wordt meestal het beste geluisterd.

* Voor de liefhebber: van dit boek heb ik enkele exemplaren (2e hands) weten te bemachtigen. Wil je er een kopen, neem dan even contact op.

Ik nodig je van harte uit om een reactie te plaatsen.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

7 tips om je presentatie te verpesten

2 reacties

Slechte presentatiesNatuurlijk is deze opsomming niet compleet en ook de volgorde ligt niet vast. Het zijn gewoon veel voorkomende fouten die worden gemaakt, waarmee je een presentatie of speech effectief om zeep  helpt en ik wil je hiermee prikkelen om erover na te denken.
Laat s.v.p. je reactie achter en/of geef nog meer tips om een presentatie te verprutsen.

1. Gebrek aan contact met je publiek:
Deze staat overigens niet voor niets op één. Er zijn mensen die over de hoofden van hun publiek heen kijken, waardoor ze natuurlijk geen contact met hun publiek hebben. Het komt helaas ook regelmatig voor dat mensen naar hun eigen powerpoint aan het kijken zijn terwijl ze praten. Een snelle manier dus om je publiek aan een slaapje te helpen.

2. Voorlezen:
Het gebeurt echt, hoor, dat mensen hun speech voorlezen. Dat is dan ook feitelijk een lezing en soms het gevolg van teveel voorbereiding, nl. een speech uitschrijven vooraf. Je weet dan zeker dat je geen contact hebt met het publiek.

3. Slechte techniek:
Als je jezelf volledig afhankelijk maakt van de techniek, zoals powerpoint en dergelijke, dan kun je lelijk in problemen komen als die techniek faalt of zelfs geheel uitvalt. Door dat simpele feit kun je je presentatie uiterst effectief om zeep helpen.

4. Veel tekst op powerpoint:
Als je dan toch powerpoint wilt of moet gebruiken, zet er dan zoveel mogelijk tekst op. Dan weet je dat je publiek dat gaat lezen en kun jij koffie gaan drinken. Veelal gaat lezen niet samen met luisteren, dus dit is een prima manier om te zorgen dat het publiek niet aan je lippen hangt om te luisteren naar wat je te vertellen hebt.

5. Snel praten:
Dit is een effectieve manier, al dan niet gecombineerd met een van de andere tips, om je publiek te hypnotiseren tot het in slaap is gevallen. Vaak komt het doordat je teveel in de beschikbare tijd wilt vertellen, waardoor je gaat ratelen. Prop zoveel mogelijk tekst in je presentatie dus.

6. Stopwoorden:
Gebruik zoveel mogelijk stopwoorden om er zeker van te zijn dat je publiek zich aan je gaat ergeren, een beproefde manier om zure gezichten te zien.

7. Gebruik ingewikkelde woorden:
Gebruik zoveel mogelijk ingewikkelde woorden, zodat je publiek binnen de kortste keren niet meer weet waar je het over hebt. Je toehoorders haken dan vanzelf af, zodat jij ook af kunt gaan. Wat niet eenvoudig gezegd kan worden is ingewikkeld gedacht.

Heb je nog meer tips? Laat een reactie achter.
Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Complimenten

6 reacties

Complimenten1 maart is het Nationale Complimentendag, dit jaar voor de 11e keer. Begonnen in Nederland, doen nu ook België en Noorwegen mee. Er is niets commercieels mee bedoeld, maar het draait volledig om persoonlijke aandacht en waardering. Wellicht heeft de bedenker ervan gedacht dat wij in ons dagelijks leven weinig scheutig zijn met complimenten. Dat verklaart misschien ook wel onze schuchterheid bij het geven ervan, maar ook bij het ontvangen. Onbekend maakt onbemind, dus laten we het makkelijker achterwege. Wil je lekker uit je comfortzone stappen, geef dan iedereen die je tegenkomt of spreekt vandaag een compliment, zolang het maar klopt. Klik hier voor wat nadere spelregels om het oké te houden, zowel voor jou als de ontvanger. En, beperk je niet alleen tot 1 maart, maar ga er daarna mee door natuurlijk. 🙂

Meer nog wil ik ingaan op de kant van de ontvanger van een compliment. Als we het niet zo gewend zijn om complimenten te ontvangen, dan hebben we al snel de neiging om het weg te wuiven. In de trant van ooh, het was geen moeite en dergelijke. En dat is nu juist het compliment niet ontvangen en dát ondergraaft de waardering die je voor jezelf hebt. Die waardering voor onszelf staat gemiddeld genomen toch al op ’n laag pitje, want niemand is zo kritisch op ons dan wijzelf. Daarnaast, met het niet-ontvangen van ’n compliment staat de gever ervan in de kou, want het compliment blijft maar wat in de lucht hangen, komt nergens aan.

AandachtEen voorbeeldje: stel, je bent heel erg goed in “X”, dan is de kans groot dat dát voor jou heel vanzelfsprekend is. Het gaat je zooo gemakkelijk af, dat je geen idee meer hebt hoe dat voor anderen kan zijn. Vandaar je reactie als oh, het stelde niets voor, of iets dergelijks. Maar voor die ander kan het wel iets heel bijzonders zijn, zodat het compliment volkomen op z’n plaats is. Er is dus als ontvanger een heel simpele reactie mogelijk, die te eenvoudig is voor woorden: dank je wel. En dat doet recht aan alles, het geven én het ontvangen van het compliment.
Tenslotte, focussen op iets positiefs is 8x effectiever dan focussen op iets wat niet oké is, zo is uit eerder onderzoek gebleken. Aan de slag dus met die complimenten.

Laat s.v.p. je reactie achter.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

Waar praat je niet graag over?

Geef een reactie

Geïnspireerd door de video van Brené Brown (hieronder weergegeven op 26 november 2012), wil ik het met je hebben over kwetsbaarheid, moed, authenticiteit, schaamte en angst.
Over angst en moed heb ik eerder geschreven in “Heldhaftig” van 16 oktober 2012, in die zin van ergens angst voor hebben en het dan tóch doen.
Brené Brown heeft het in haar video over schaamte die je kunt uitleggen als angst voor het verbreken van de verbinding, de verbinding met anderen waar we allemaal van nature naar streven. Om verbinding te realiseren moeten we onszelf toestaan volledig gezien te worden, feitelijk in de spotlights van anderen staan. En daar komt moed weer om de hoek kijken: de moed om onvolmaakt te zijn en onszelf daarin volledig accepteren. Dus kwetsbaar en authentiek.

Van cursisten heb ik nogal eens gehoord dat zij er op hun werk niet over spraken wanneer zij een workshop of cursus spreken in het openbaar gingen volgen. Uit schaamte soms, want dat moet je toch gewoon kunnen? Of angst wellicht, voor afwijzing? Mogelijk tot dat moment niet wetend, dat het grootste deel van de mensen niet graag op deze manier in het middelpunt van de belangstelling staat. Je bent dus niet de enige. Hoe minder je erover praat, hoe meer last je er van hebt. En hoe harder je vecht tegen de angst of schaamte, hoe groter het is of kan worden. Want waar je flink energie in steekt (=hard tegen vechten), daar krijg je meer van.

Ik wil je hier nadrukkelijk uitnodigen om te reageren:
–
Praat je hier weleens over, op ’t werk? met vrienden? Hoe reageren die anderen? Of, waarom praat je er juist niet over? Wat belemmert je om er open over te praten?

Hartelijke groet,
Stef

Praktijkgevallen

Geef een reactie
Graag wil ik een recente eigen praktijkervaring van spreken in het openbaar met je delen. Ik was gevraagd om mee te werken aan de openingsceremonie van het Eigentijds Festival in Vierhouten. Bij voorbereidend overleg in de middag werd duidelijk dat het slim zou zijn als ik de reeds door ’n ander bedacht stukje tekst uit m’n hoofd zou leren. Zoals je wellicht begrijpt, ben ik er een groot voorstander van om je tekst bij een speech en dergelijke ter plekke te laten ontstaan. Nu ontkwam ik er niet aan, de tekst was al bedacht en (nog) niet de mijne.
Een van mijn collega’s maakte de zeer wijze opmerking: “je moet de tekst gaan voelen”. Ik moest ’t stukje dus uit m’n buik leren, als het ware. Zo gezegd, zo gedaan, en toen ik het met collega’s vooraf tijdens het eten wilde oefenen, werd me duidelijk dat spreken in het openbaar volgens onze eigen methode van Speaking Circles totaal niet samengaat met uit het hoofd geleerde tekst. Toen ik namelijk een van mijn collega´s in de ogen keek, kon ik geen verbinding meer maken met de geleerde tekst. Simpel omdat het geheugen daarvoor onbereikbaar is als je iemand in de ogen kijkt. Dat was goed om te ervaren, zodat ik in dit geval beter verbinding met de tekst kon hebben, dan verbinding met het publiek.
Bovendien, ik stond tijdens de ceremonie ergens in het centrum van een grote cirkel met daaromheen circa 2000 mensen. Deze mensen stonden toch al redelijk ver weg. De microfoon kwam langs en ik sprak mijn stukje tekst. Het voelde goed, want de tekst paste inmiddels bij me. Daarnaast, het voelde goed om onderdeel te zijn van de openingsceremonie van het Festival waarvan ik al meer dan 10 jaar deel uitmaak en dat ik een warm hart toedraag. Tot slot, het voelde goed omdat de tekst verband hield met de krachtcentrale van het 3e chakra, de verbinding met de aarde, de zon….. én mijn eigen intenties met betrekking tot mijn werk hier en nu. De deelname aan de slotceremonie ´n paar dagen later maakte het geheel compleet. Weer een ervaring rijker dus.

Spreken in het openbaar – Tip 4

2 reacties

Apparatuur: Beamer, powerpoint, etc.

Mijn visie hierop is: hoe minder apparatuur, hoe beter. In veel lezingen tref je in het midden voor het publiek het scherm aan waarop via een beamer een en ander wordt vertoond tijdens de lezing. Dat betekent dat de apparatuur in het middelpunt van de belangstelling staat in plaats van degene die de presentatie geeft. In het ergste geval gaat de presentator aan de zijkant staan en leest voor wat er op het scherm verschijnt. Hinderlijk voor het publiek, want er is geen enkele verbinding met de spreker. Hinderlijk voor de spreker, want als het publiek naar een scherm kijkt ben je zelf ook uit verbinding met je publiek en dat kan je weer ongemak bezorgen. Bovendien leest het publiek het scherm sneller dan de presentator het kan voorlezen. Mensen kunnen niet zo heel veel dingen tegelijk, dus als ze op het scherm aan het lezen zijn, dan is de kans des te groter dat ze helemaal niet meer horen wat je te zeggen hebt.
Ik zou het graag willen omkeren: jij als spreker staat in het middelpunt van de belangstelling en als je persé apparatuur nodig hebt, zet die dan aan de zijkant. En reduceer het aantal beelden tot een absoluut minimum, het hoogst noodzakelijke. Laat als het even kan iemand anders op jouw signalen de apparatuur bedienen. Regelmatig heb ik meegemaakt dat een lezing opgeschort moest worden en zelfs een keer tussentijds afgebroken omdat de apparatuur problemen gaf. De presentator had zich dermate aan de apparatuur opgehangen, dat hij zonder de beelden gewoon niet verder kon. Dus als je dan toch appartuur gebruikt – soms ontkom je er natuurlijk niet aan – zorg dan dat je ook altijd zonder kunt.
Als het geven van een diapresentatie het hoofddoel van de avond is, dan is het natuurlijk andersom: De apparatuur en scherm zijn hoofddoel en je tekst is dan alleen begeleidend. Als je niet om beelden heen kunt, zorg er dan ook voor dat je apparatuur en dergelijke ruim op tijd in de zaal hebt getest. Zo kom je tijdens je presentatie niet voor verrassingen te staan. Als je een zgn. flip-over gebruikt, beperk dan de tijd dat je erop schrijft. Je hebt tijdens het schrijven nl. geen verbinding met je publiek. Voor al deze apparatuur geldt mijns inziens: als het géén adequate functie vervult, laat het dan maar achterwege. Als de apparatuur dient als afleiding van jezelf, zorg dan dat je zelf graag in het middelpunt van de belangstelling staat en laat het niet aan de apparatuur over.
Succes. Stef

Spreken in het openbaar – Tip 3

Geef een reactie

Relational Presence – Aanwezigheid in relatie:

Doe eens de volgende oefening met ‘n vriend of vriendin, die dit ook eng vindt en/of die je vertrouwt. Ga op je gemak tegenover elkaar zitten, zonder tafel ertussen. Zet een kookwekker ofzoiets op 1 minuut en kijk elkaar alleen maar in stilte in de ogen. Dat stil zijn is erg belangrijk. Het kan gebeuren dat je erom moet lachen. Dat is OK, maar “geef er geen woorden aan”. Probeer ’t dan telkens opnieuw……. tot ’t lachen vanzelf over gaat. Lukt dat, maak er dan 5 minuten van, eerst ook weer in stilte.
Daarna ieder 5 minuten mét de mogelijkheid om te praten terwijl de ander uitsluitend stil luistert:
Blijf elkaar in de ogen kijken. De één heeft de mogelijkheid te spreken, vanuit zichzelf en dat mag niet over de ander gaan. Spreek vanuit jezelf. Wat is nu belangrijk en komt nu in je op om te delen? Let op: je kúnt spreken en je kúnt ook stil blijven. De ander mag niet verbaal reageren, alleen vol aandacht luisteren, beschikbaar zijn met de ogen. Op wat gezegd wordt, gaat de ander niet in, ook niet in zijn/haar 5 minuten, of later.
Daarna dezelfde mogelijkheid van 5 minuten voor de ander, waarbij dezelfde afspraak van hiervóór van toepassing is.
Waar dient dit alles toe? In feite is dit ook voorbereiding, voorbereiding om voor een publiek aanwezig te zijn in relatie met één persoon tegelijk. Hier kom ik in een volgende tip op terug. Succes, Stef

Spreken in het openbaar – Tip 2

3 reacties

Mijn visie op voorbereiding.

Natuurlijk is enige voorbereiding handig, maar niet zoals vaak gedacht wordt. Ga een speech vooral niet vooraf uitschrijven. Laat dit s.v.p. over aan de Voorbereidingtroonrede van de koningin. Als je dat doet, wat ga je dan met die uitgeschreven speech doen? Enerzijds kun je hem voorlezen, maar dat is absoluut niet spontaan en komt dus heel kunstmatig over. Bovendien, door het voorlezen, heb je vrijwel geen verbinding met je publiek. Anderzijds zou je de uitgeschreven speech uit je hoofd kunnen leren. Dat is eveneens niet erg spontaan en er zit nog een nadeel aan: Als je de draad van je verhaal kwijt bent, loop je het risico de draad niet meer terug te vinden. Bovendien kun je niet makkelijk inspelen op vragen of opmerkingen uit het publiek. Ga na wat je al weet over de onderwerpen van je speech en noteer wat steekwoorden over wat je ter sprake wilt brengen. Verdiep je in onderwerpen waarover je meer informatie nodig hebt.
Als van je verwacht wordt dat je een speech gaat houden, dan is de kans groot dat jij ook voldoende over het onderwerp weet. De meeste informatie zal dus al in je zitten, zogezegd. Het hoeft er alleen maar op het juiste moment uit te komen. Als je onderwerp bijvoorbeeld bestaat uit 7 items, schrijf dan 7 steekwoorden op een kaartje. Op technieken als Powerpoint kom ik zeker nog ’n keer terug. Laat in de weken of dagen voorafgaand aan je speech nu en dan je gedachten gaan over die items en wat je er allemaal over “zou kunnen” vertellen. Laat verder je gedachten gaan over het soort publiek waar je voor komt te staan. Zijn het mede-deskundigen t.a.v. het onderwerp of leken. Dat maakt natuurlijk verschil. Hoeveel tijd is er voor je speech beschikbaar? Heb je 20 minuten beschikbaar en ben je na 15 minuten klaar, prima. Je hoeft niet alle beschikbare tijd te vullen. Zorg dat je een klok, stopwatch of MotivAider hebt zodat je weet wanneer je je speech moet afronden. Als je al ervaring hebt met bijvoorbeeld Speaking Circles, ga ik er vanuit dat je voldoende zelfvertrouwen hebt om je speech in het moment te laten ontstaan. Zo niet, ga terug naar tip 1. Autorijden leer je ook niet in één rijles. 🙂
Andere voorbereidingen. Het is erg prettig om vooraf te weten hoe de zaal eruit ziet. En wat zijn de mogelijkheden van geluidsinstallatie? Is er een microfoon met of zonder draad? Kun je de microfoon meenemen terwijl je voor het publiek beweegt? Zaken die je vooraf even kunt nagaan. En als dit allemaal niet mogelijk is, neem ’t zoals ’t komt.

Spreken in het openbaar – Tip 1

Geef een reactie

Volg eens ’n workshop of cursus. De eerste tip is natuurlijk een open deur. Maar hoe vanzelfsprekend is die open deur eigenlijk? Voor zoiets als autorijden zou je het niet in je hoofd halen om zonder rijles de weg op te gaan. Het is dus heel normaal om voor een nieuwe vaardigheid ’n cursus te volgen. Of, om een bestaande vaardigheid verder te verfijnen. Of, om een bestaande belemmerende overtuiging te vervangen voor een helpende overtuiging.

Wij mensen zijn soms zo veeleisend t.o.v. onszelf, dat we verlangen dat we dit zomaar moeten kunnen. En ja, het liefst meteen perfect. Herkenbaar? Er zijn workshops en cursussen in alle soorten en maten en dat is niet voor niets. Mensen zijn er ook in alle soorten en maten. Als je dus, misschien juist zonder dat je weet waarom, aangetrokken wordt door een bepaalde cursus dan is de kans groot dat het voor jou de juiste is. Veel succes! Stef

Groots acteren in 3 stappen

Geef een reactie
Dit is de titel van het zeer recente boek van Frederik de Groot over zijn 3 stappen plan bij acteren. Omdat ik Frederik ken wilde ik het boek lezen, maar ook vanwege mogelijke raakvlakken met mijn eigen werk en visie. Op ’n morgen kort geleden begon ik te lezen…. en het liet me niet meer los. In één adem heb ik het boek uitgelezen. Stap 1 en 2 zijn in dit verband voor mij niet de meest in het oog springende stappen. Voor acteurs zijn deze 2 stappen ongetwijfeld reeds bekend, zo heb ik begrepen. De meest spraakmakende stap is nummer 3: strategie. Bij “strategie” is in eerste instantie het “doel” van belang en vervolgens bepaal je een strategie om je doel te realiseren.
Kenmerkend bij de strategie is het “benaderen van je doel” in plaats van “vermijden van wat je niet wilt”. Op dit vlak staan in het boek ook ’n paar bijzonder prachtige voorbeelden. In het laatste geval (vermijden van wat je niet wilt) beweeg je juist van je doel af. Dit kan een heel typerend gevolg zijn van feedback die focust op wat er niet is, nog altijd een veel voorkomend verschijnsel in het dagelijks leven en ongetwijfeld ook bij acteren.
En tevens een raakvlak met Speaking Circles, een van mijn workshops. Ook daarin werken we aan het benaderen van je doel, nl. vrijuit spreken in het openbaar. Elke focus op angst of ongemak levert nl. méér angst of ongemak op. Ook hierbij is de strategie van belang: de verbinding aangaan met je publiek en daaruit je kracht ervaren en uitbreiden.
Dit boek van Frederik is niet alleen erg van belang voor acteurs, nog veel belangrijker is het voor regisseurs, vind ik, vooral om hun focus te kunnen verleggen om sneller bij het doel te komen. Het boek is te bestellen via:www.livingproductions.nl

Relational Presence 1

Geef een reactie
Laten we het begrip “Relational Presence” (RP) eens onder de loep nemen. Even vrij vertaald kom ik op “Aanwezigheid in Relatie”. Het gaat hierbij om het aanwezig zijn in het moment, in verbinding met jezelf én in verbinding met die ander. Relational Presence is feitelijk de basis van Speaking Circles. Natuurlijk zijn er meer elementen die Speaking Circles zo krachtig maken, maar alles begint bij RP: twee personen die elkaar in alle eenvoud en neutraliteit in de ogen kijken, met wat zich ook maar aandient in die verbinding. Dat kan in stilte, maar ook als de een aan het woord is en de ander beschikbaar is om vol aandacht te luisteren….. zonder te reageren of te onderbreken en dergelijke.

Een van de mogelijke gevolgen hiervan is dat de spreker zich gezien en gehoord kan voelen en tevens veelal tot rust kan komen in die aanwezigheid (RP).

Een prachtig voorbeeld hiervan kreeg ik onlangs toegestuurd door een cursist en wil ik graag met je delen:

“………….. vanochtend stond er al een hijgende en zwetende hoogleraar met afwijzingsbrieven te zwaaien die ik toch echt NU moest verwerken. Tijdens zijn redevoering waarom het toch echt NU moest gebeuren heb ik hem heel rustig recht in zijn ogen aangekeken en zijn verhaal aangehoord. In plaats van het verhaal 3 keer vluchtig te herhalen zei hij nu al na de eerste keer (waarin het tempo met de zin langzamer werd): “ik geloof dat ik dit wel aan jou kan overlaten.” Hij was gerustgesteld en ik ontspannen. Relational presence at work!”