Zekerheid

ZekerheidNadat we geboren zijn is de enige zekerheid in het leven dat we ooit weer dood zullen gaan. Bij spreken in het openbaar heb je ook maar één zekerheid: Zodra je het podium op gaat heb je nog één zekerheid: je loopt er ook weer ’n keer af. En in die tussentijd heb je je ding te doen. Met of zonder voorbereiding. Met of zonder apparatuur.

Over voorbereiding en apparatuur heb ik al eerder geschreven. Voor zover ik dat daar niet heb geschreven: Voorbereiding en/of het gebruik van apparatuur zal je niet méér zekerheid geven dan zonder die twee. T.a.v. voorbereiding heb ik vast al geschreven dat minder juist meer is. De totale voorbereiding, in de vorm van een uitgeschreven speech, geeft je juist minder zekerheid. De kans dat je ervan zult afwijken is behoorlijk groot. Eén vraag tussendoor kan zo’n minutieuze voorbereiding al in de war gooien. Lees dus even in ’n eerder blog over voorbereiding. Minder voorbereiding geeft je wel meer vrijheid om je ding te doen. Misschien is de betere tegenhanger van zekerheid in deze context wel vrijheid in plaats van onzekerheid.

Als je apparatuur denkt te gebruiken om meer zekerheid te generen, kun je behoorlijk bedrogen uitkomen. Naast de mogelijkheid dat die apparatuur faalt (meer onzekerheid dus), creëer je er een onzekerheid bij: je moet die apparatuur bedienen, terwijl je je verhaal doet. Dat kan je nog aardig afleiden van je speech.

De enige zekerheid, voor zover je dat zo kunt noemen, kun je m.i. halen uit Relational Presence, ofwel aanwezig zijn met één persoon tegelijk. (Zie ook in de onderwerpen hiernaast.) En dat is iets dat we kennen, want dat doen we vaker.

Afgelopen week sprak ik een IT specialist die werkt in de controle van de financiële sector. Hij vertelde dat we voor allerlei dingen die we doen en meemaken, patronen hebben. We gaan naar de bakker, bestellen een brood, betalen, zeggen gedag en gaan weer. Een heel bekend patroon. Als we dingen meemaken, waar we geen patroon voor hebben, dan worden we onzeker en weten we niet hoe we ons moeten gedragen.

Bij spreken in het openbaar kun je van dit gegeven gebruik van maken door jezelf een patroon eigen te maken: Zo zou je Relational Presence ook kunnen noemen, een patroon. Wil je meer weten over Ralational Presence, klik er dan even op in de onderwerpenlijst hiernaast.

Dan nu een vraag aan jou: wat doe jij om je zekerder te voelen bij spreken in het openbaar? Laat ’t hier weten.

Hartelijke groet,
Stef de Beurs

4 gedachten over “Zekerheid

  1. Rani Goederee

    Ik ben overtuigd van de goedheid van de mens en dat de mensen in het publiek mij goed gezind zijn. Net zoals ik hen goed gezind ben en ze van dienst wil zijn met mijn presentatie.
    Voor de zekerheid ga ik, zodra ik op het podium sta, op zoek naar een vriendelijk gezicht (en die zijn er altijd) en richt me op deze persoon, heel kort maar, lang genoeg om contact te maken. Door even contact te maken met één persoon, ontstaat er ruimte om contact te maken met alle anderen in het publiek.

    Ik houd ervan 🙂 !

  2. Stef de Beurs

    Hi Rani,

    Bedankt voor je reactie. Je slaat de spijker op z’n kop en dat heb ik je ook vaker zien doen, het bewijs dat dit óók werkt met een grote zaal vol mensen, die je van nature goed gezind zijn.

    Hartelijke groet,
    Stef

  3. Annemarie

    Mooi stukje Stef. Ben het helemaal met je eens. Onzekerheid voelt onbekend, we lopen ervoor weg. Totdat je het echt gaat voelen. En dan blijkt dat er een enorme ruimte, openheid en vrijheid in te schuilen.
    Hartelijke groeten,
    Annemarie

Laat een antwoord achter aan Annemarie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *