Een cliënt heeft mij onlangs geïnspireerd ’n artikel te schrijven over geduld. Zij is, zoals ze zelf vertelde, nogal ongeduldig. Voor mij was het net alsof ze me de onuitgesproken vraag voorhield hoe ’t met mijn eigen geduld of ongeduld gesteld is.
Het eerste wat me daarover te binnen schiet is, hoe mijn vader vroeger duidelijk kon maken dat ik zo ongeduldig was. Natuurlijk geloofde ik dat toen niet. Als ik iets wilde realiseren, kopen of maken, dan wilde ik dat gewoon “meteen”….. en niet morgen. Dat vond ik niets met ongeduld te maken hebben. 🙂 Eerder jeugdig enthousiasme toch. Maaaar, gelijk had hij wel natuurlijk.
Toen ik in 1995 (na zo’n 7 jaar therapietijd) de NLP-opleiding volgde, wilde ik het liefst zo snel mogelijk mijn praktijk als administratie- en belastingconsulent aan de kant doen om “met mensen te gaan werken”. De omstandigheden van de realiteit waren toen tegenstemmers. Ik was net gescheiden, verhuisd en had voldoende verplichtingen om me van dat avontuur af te houden. Als ik er nu op terug kijk, was dat maar goed ook. Er was nog wel wat werk aan de winkel om me voor te bereiden op zo’n stap om mensen te gaan begeleiden. En gaandeweg werd steeds duidelijker dat ik niet precies wist welke kant ik met dat begeleiden op wilde. Zo ontstond mijn zoektocht naar mijn doel. Met redelijk veel ongeduld, hoor.
Zo gebruikte ik o.a. een intensieve weektraining in 1999 voornamelijk voor die zoektocht, terwijl het voorbereidingswerk daarmee uiteraard gewoon doorging. Veel workshops, cursussen en boeken passeerden de revue….. tot ik in maart 2001 in een Speaking Circle terecht kwam.
Toen werd duidelijk dat dit mijn startpunt zou zijn. Na de opleiding later in dat jaar was helemáál duidelijk dat mijn oude werk z’n langste tijd had gehad.
In 2002 stak opnieuw mijn ongeduld de kop op. Mijn ongeduld werd begin dat jaar volledig bevredigd door mijn opvolger, want binnen de tijd van 1 kop koffie was de deal rond en kon ik aan mijn afronding beginnen: de overdracht van mijn praktijk. Pas toen heb ik écht geleerd wat geduld betekent. Namelijk, doorgaan, doorgaan, volhouden en doorgaan…… tot 14 maanden later het werk voltooid was en de praktijk overgedragen. De zwaarste tijd van mijn werkzame leven, waarin mijn ongeduld radicaal op de proef werd gesteld.
Met als beloning: uitrusten én geduld. Nu ik er zo op terugkijk, mag ik er toch wel dankbaar voor zijn dat ik de waarde van geduld heb leren kennen. Want nog regelmatig blijk ik juist geduld nodig te hebben.