Zorg ervoor dat je speech ter plekke ontstaat. Spontaan en vers. Hoe je je voorbereiding ook doet, als je speech ter plekke ontstaat, dan is het voor je publiek duidelijk dat de speech nieuw en uniek is. Ook al heb je de speech vaker gegeven, het ontstaat elke keer opnieuw. Dat maakt het voor je publiek aantrekkelijk, maar ook voor jezelf. Het houd je levendig en alert. Bovendien is elk publiek anders en daar kun je dan makkelijker op inspelen.
Denk eraan dat er een behoorlijk verschil is tussen een lezing en een speech. Een lezing wil zeggen, dat iemand iets leest, vóórleest. Denk maar aan de troonrede: de koning leest voor wat het kabinet heeft bedacht en opgeschreven. Hij moet het dus goed kunnen voorlezen.
Daags voor de eerste troonrede van Willem-Alexander werd ik gebeld door een landelijke krant met de vraag of ik commentaar wilde geven op zijn troonrede. Op dát moment zou ik naar een belangrijke (lees emotionele) uitvaart gaan, dus sloeg ik de vraag direct af. Aan deel twee van de reden om het niet te doen kwam ik dus niet eens toe: waarom zou ik commentaar willen geven op de manier waarop hij iets – de troonrede – vóórleest. Dat is toch heel iets anders dan in het openbaar spreken, waarover mijn werk gaat.
Overigens vereist dat voorlezen ook wel voorbereiding hoor. Je moet je die tekst van iemand anders toch eerst goed “eigen” maken om het soepel te kunnen voordragen. Groot nadeel van dat voorlezen is dat er vrijwel geen verbinding is met je publiek. De kans dat je publiek er met de aandacht helemaal niet bij is, is om die reden erg groot.
Een speech ontstaat ter plekke, ook al is de inhoud je nog zo bekend. Je publiek is nieuw en vereist jouw persoonlijke aandacht die het verdient.
Wat doe jij met je speeches? Laat je ze vers ontstaan? Laat het weten in je reactie.
Hartelijke groet,
Stef de Beurs